รัศมีเปิดประตูเข้าด้านใน ทอดสายตามองเจ้านาย เห็นเขาเงยหน้ามาสบตาครู่หนึ่ง เธอยิ้มหวานให้ เจตนิพนธ์จรดปากกาเซ็นต์เอกสาร แล้วยื่นกลับ เธอรับมา
“คุณเจตรับเลขาใหม่เหรอคะ ทำไมรัศมีไม่เห็นประกาศ” เธอเอ่ยปากถาม
คนถูกถามเงยหน้า “ก็ไม่เชิงครับ ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“รัศมีเสียดายน่ะค่ะ ถ้ารู้ว่ารับจะได้มาสมัคร”
“ตำแหน่งชั่วคราวน่ะครับ”
“พนักงานชั่วคราวเหรอคะ!” สีหน้ารัศมีตื่นเต้น
“ใช่ครับ พนักงานชั่วคราว”
รัศมีกระตุกยิ้มมุมปาก ถ้าเป็นเช่นนี้ก็หมดห่วง ไม่ต้องมานั่งกังวล ก็แม่เลขาใหม่ ดันสวยซะขนาดนั้น ใครมาเห็นก็ต้องหนาว ๆ ร้อน ๆ กันบ้างล่ะ ยิ่งถ้าคุณพินนรินทร์ ได้มาเจอ คงกรี๊ดแตกแน่นอน
“รัศมีกลับไปทำงานก่อนนะคะ” เธอบอกแล้วเดินออกมา
เปิดประตูมาหยุดยืนหน้าโต๊ะเลขาคนใหม่ แล้วทอดสายตามอง
“ฉันก็นึกว่าเธอจะอยู่นานสักหน่อย ที่ไหนได้แค่พนักงานชั่วคราว!” รัศมีพูดลอยออกมา ทว่ามายากลับชะงักแล้วเ
