สองร่างเดินเคียงกัน มาจนถึงห้องรองประธาน มายานั่งประจำที่ตนเอง หน้าห้องของเจตนิพนธ์ แล้วลงมือเรียนรู้งานจากสุขฤดีในทันที ตอนนี้เธอต้องเร่งมือ เพื่อทำหน้าที่แทบพ่อเลี้ยง ซึ่งเจ็บป่วย อยากให้ท่านได้พักผ่อน ทดแทนบุญคุณที่ชุบเลี้ยงให้มีชีวิตใหม่ที่ดี พร้อมจัดการบางอย่าง เรื่องในอดีตเธออยากหลงลืมมัน แต่ทว่ามันกลับฝังแน่นในความรู้สึก เธอต้องเอาคืนพวกมัน ที่ทำร้าย ดูถูกเธอกับแม่จนต้องหนีหัวซุกหัวซุนแทบเอาตัวไม่รอด
เสียงฝีเท้าดังแว่ว รัศมีก้าวนำมายังห้องรองประธาน พินนรินทร์หยุดเท้า เมื่อเรียวแขนถูกแตะแผ่ว ก่อนทอดสายตามองไปยังเลขาคนใหม่ ซึ่งเงยหน้ามาสบตาพอดี ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างขึ้น ริมฝีปากเม้มสนิท จ้องมองอย่างไม่เชื่อสายตา เธอลุกยืนในทันที สบตาอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว พินนรินทร์ขมวดคิ้ว สีหน้าสงสัย
“คุณพินมาพบท่านรองเหรอคะ” สุขฤดีตรงเข้ามาพูดแทรกก่อน
พินนรินทร์หรี่ตามองเลขา ดูคุ้นหน้าคุ้นตา ร
