ร่างบางถูกประคอง ออกไปจากตรงนั้น พนักงานมุงดูซุบซิบกัน ทว่าเจตนิพนธ์กลับจ้องมองไปยังอีกคน ซึ่งกำลังถูกพาไปด้วยชายคนอื่น หัวใจมันร้อนรุ่มขึ้นมา เมาขนาดนั้น ต่อให้ได้ข่าวว่าวิกรมเป็นคนดีแค่ไหน ก็ยังไม่เชื่อใจใคร เพราะแม้กระทั่งตนเอง ยังหวั่นไหว จากความสวยของมายา
“พี่เจต ปล่อยพิน!” พินนรินทร์ดิ้นรนให้อีกฝ่ายปล่อย
เขายอมให้คนในอ้อมแขนเป็นอิสระ เธอยืนกระหืดกระหอบแววตาไม่พอใจ หันมาสบตาคนรัก
“พี่ทำแบบนั้นกับพินได้ยังไง พี่ทำแบบนี้พินจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!” เธอตะโกนลั่นน้ำตารื้น
คิ้วเข้มขมวด “พี่ทำอะไรพิน!”
“พี่จูบกับมายาได้ยังไง!”
คนถูกตำหนินิ่งงัน สีหน้าเครียดขึ้น นี่มันอะไรกัน ตอนนี้ไม่มีเวลามาวุ่นวายหรอกนะ เพราะอีกคนกำลังถูกพาไปแล้ว ไม่รู้วิกรมจะพาไปไหนเสียด้วยซ้ำ
“เอาไว้เราค่อยคุยกันนะพิน พี่ขอไปทำธุระก่อน” พูดจบ รีบติดตามเพื่อหาเป้าหมายในทันที
พินนรินทร์ยืนนิ่งเหมือนถูกสาป จ้องมองร่
