“เออ งั้นก็เก็บของย้ายออกไปเลย” ฉันเริ่มจะหงุดหงิดที่มันเอาแต่เล่น แล้วก็ยียวนกวนประสาทฉัน ถ้ามันจะย้ายออกไปห้องข้างๆ มันจะต่างอะไรกับตอนนี้วะ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าต้องอดทนกับมันแล้วหนีไปไหนไม่ได้นอกจากห้องสี่เหลี่ยมโง่ๆ นี่
“ใจเย็นดิ ขอเวลาอาลัยอาวรณ์หน่อย”
“แกจะมีอะไรให้อาลัยอาวรณ์อีก”
“ก็แกไง” อีบอสกระตุกยิ้มแล้วส่งสายตาหวานให้ฉัน แต่ฉันยังคงตีหน้าบึ้งไม่รับรู้การหยอดของมัน
เชื่อมันก็ควายแล้ว!
“เออ เดี๋ยวย้ายน่า รอสิ้นเดือนก่อนดิ ย้ายเข้าก็ต้องใช้เงินนะเบสท์ ไหนจะค่ามัดจำห้องอีก เค้าจะไปหามาจากไหน พ่อยังไม่โอนเงินให้เลย”
“แล้วแกไม่มีเงินเก็บบ้างรึไง”
อีบอสไม่ได้ตอบ แต่มันทำมือบ๋อแบ๋ ฉันแทบจะกุมขมับ เออ! นี่มันมีดีอะไรบ้างเนี่ย ทำไมฉันถึงยังทนอยู่กับมัน ฉันงง
“นี่แกไม่คิดจะมีอะไรดีบ้างเลยรึไง” ฉันฟึดฟัดอยากจะเข้าไปตบมัน มันหมุนนิ้วเข้าที่หน้าตัวเองแล้วยิ้ม
“หน้าเค้าไง”
