โอกาสมาก็ต้องรีบคว้าไว้
1421 คำ
“พี่หมอคะ” ออกจากห้องทำงานของแดเนียลมา ศิริยาก็เดินตรงไปลาเพื่อน ๆ ที่แผนกฉุกเฉินที่เธอทำงานอยู่ ก่อนที่จะมาลาธนาเป็นคนสุดท้าย ส่วนสุภานั้นเธอจะโทร.นัดมาทานข้าวด้วยกันคืนนี้เพื่อเป็นการเลี้ยงลากัน
“มีอะไรศิ?” ธนาเอ่ยถามด้วยความงุนงงที่วันนี้ศิริยามาหาเขาก่อนเที่ยง ทั้ง ๆ ที่ทุกวันเขาและหญิงสาวจะมาเจอกันตอนเที่ยงเพื่อจะไปทานข้าวด้วยกัน แต่วันนี้มาแปลก มาก่อนเที่ยงตั้ง 1 ชั่วโมง
“คือ...ศิจะมาลาพี่หมอค่ะ”
“หา!” ธนาอุทานออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำว่าลาของศิริยา “ศิจะลาไปไหนไม่ทำงานที่โรงพยาบาลแล้วเหรอ?” เอ่ยถามด้วยงุนงง
“คือศิจะลาไปเป็นพยาบาลพิเศษให้กับแม่ของคุณแดเนียลที่นิวยอร์กค่ะ” เธออธิบายเพียงสั้น ๆ ให้ธนาได้รับรู้
“ศิ ทำไมพี่ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย แล้วศิจะไปวันไหน?” ธนาเอ่ยถามด้วยความร้อนรุ่มใจ
“ศิเพิ่งรู้วันนี้เองค่ะ ศิจะเดินทางพรุ่งนี้ตอนเย็นค่ะพี่หมอ” ศิริยารู้ว่าธนาคิดยังไงกับเธอ แต่หญิงสาวก็เคยบอกเขาไปแล้วว่าเขากับเธอเป็นได้แค่พี่น้องกันจริง ๆ
“ศิตัดสินใจดีแล้วเหรอที่จะไป?” ยังไง ๆ ธนาก็อยากให้ศิริยาคิดดูอีกทีก่อนที่จะไป
“ศิคิดดีแล้วค่ะ อีกอย่าง พี่ก็รู้ว่าศิอยากไปนิวยอร์กมากแค่ไหน ในเมื่อโอกาสมาถึงแล้ว ศิก็ต้องรีบคว้าไว้สิคะ ซึ่งโอกาสงาม ๆ แบบนี้หายากนะคะ ไปฟรีอยู่ฟรี กินฟรี แถมค่าตอบแทนก็สูงอีกต่างหาก ฉะนั้น ศิจึงตัดสินใจจะไปเป็นพยาบาลพิเศษให้กับแม่ของคุณแดเนียล ผู้อำนวยการคนใหม่ของโรงพยาบาลค่ะ ศิรู้ว่าพี่คิดยังไงกับศิ ซึ่งศิก็ยังคิดกับพี่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง ศิอยากให้พี่ลืมศิเถอะ และเปิดใจมองคนรอบข้างบ้างนะคะ พี่จะได้รู้ว่ามีคนอีกคนที่หวังดีกับพี่ เป็นห่วงพี่มาตลอดตั้งแต่ที่รู้จักกันค่ะ”
ศิริยารู้ว่าถึงแม้ธนาจะเป็นห่วงและทำดีกับเธอมากขนาดไหน เธอก็ไม่อาจฝืนใจตัวเองที่จะรับรักธนาได้ ซึ่งหญิงสาวก็รู้ว่าสุภาเพื่อนรักนั้นแอบรักธนามาตลอด ถึงสุภาจะไม่แสดงออกมากนักแต่ผู้หญิงด้วยกันก็ดูออก หญิงสาวคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะเอ่ยเรื่องนี้ให้กับธนาได้รับรู้ ซึ่งเธอก็เลือกใช้โอกาสนี้เปรย ๆ ให้ธนาได้รับรู้ว่ามีคน ๆ หนึ่งเฝ้ามองเขาอยู่
ธนาพอจะทำใจได้สักพักแล้วที่ศิริยาไม่รัก เห็นเขาเป็นแค่พี่ชาย แต่จะให้ทำยังไงได้ ก็ในเมื่อเขาได้รักหญิงสาวไปแล้วจะให้ลืมมันก็คงยาก ยิ่งเธอพูดแบบนี้ออกมาก็ยิ่งแสดงว่าความหวังที่เคยมีมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้เลย ซึ่งคำพูดในตอนท้ายประโยคนั้นมันหมายความว่ายังไง เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่สาวเจ้าพูดมาเลย
“ศิว่าอะไรนะ ศิบอกพี่ว่าให้เปิดใจมองคนรอบข้างที่เป็นห่วงพี่ ศิหมายความว่ายังไง แสดงว่ามีคนแอบรักพี่ใช่ไหม” ธนาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
“ไม่รู้ค่ะพี่หมอลองสังเกตเอาเองค่ะ ศิหวังว่าระหว่างที่ศิไปทำงานที่นิวยอร์ก พี่หมอจะรู้ใจตัวเองนะคะว่ารักใคร ศิรู้ว่าพี่ไม่ได้รักศิ แต่ที่พี่เลือกศิก็เพราะว่าเราสนิทกันและรู้จักกันมานาน พี่ก็เลยคิดว่าพี่รักศิ แต่ถ้าวันไหนที่พี่รู้ใจตัวเอง วันนั้นแหละที่พี่รู้จักความรักที่แท้จริงมันเป็นเช่นไร” ศิริยาพูดเหมือนกับรู้จักความรักดีทั้ง ๆ ที่จริงแล้วสาวเจ้าไม่เคยรู้จักมันเลยด้วยซ้ำ จนตอนนี้ก็อายุ 25 ปีแล้วก็ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคนทั้ง ๆ เธอก็สวยน่ารักไม่แพ้ใคร แต่เหตุใดถึงไม่มีคนมาจีบหญิงสาว
“พูดแบบนี้แสดงว่ารู้ ใบ้พี่นิดหนึ่งนะศิ น่านะ” ธนาไม่มีอาการเศร้าหมองเหมือนคนอกหักเลยในเวลานี้
“ไม่บอกค่ะ อีกไม่นาน พี่ก็จะรู้ได้ด้วยใจตัวเองค่ะ คิก ๆ” ถ้าบอก สุภาก็เล่นงานเธอตายน่ะสิ
“บอกพี่หน่อยนะ...น่านะ...” ธนายังไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะให้ศิริยาบอกเรื่องที่ทำให้เขาคิดไม่ตกในตอนนี้
“คิก ๆ ไม่บอกค่ะ ศิกลับแล้วนะ เพราะศิต้องรีบไปเก็บของ เย็นนี้ไปทานข้าวที่คอนโดฯ ศินะคะพี่หมอ ศิจะโทร.ชวนยัยภามาด้วยค่ะ เย็นนี้เวลา 2 ทุ่มตรงนะคะ อย่ามาช้าล่ะ คิก ๆ” ศิริยาเอ่ยขอตัวกลับเพื่อเป็นการตัดบทสนทนากับธนา
นครนิวยอร์ก
“กรี๊ด! อะไรนะ แดเนียลไปเมืองไทย”
โซเฟีย เมย์แกน นางบางสาวชื่อดังร้องกรี๊ดออกมาทันทีเมื่อโทร.ไปหาแดเนียลที่บ้านก็ได้รู้เรื่องที่เขาไปเมืองไทยโดยที่ไม่บอกหล่อนสักคำว่าไปไหน
“หึหึ...คิดจะทิ้งฉันเหรอไม่ง่ายไปเหรอ คนอย่างโซเฟียถ้าจะจับใครแล้วไม่มีวันปล่อยง่าย ๆ แน่ ยิ่งเป็นคุณ...แดเนียล เพราะในนิวยอร์กนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนแล้วที่หล่อรวยเพียบพร้อมเท่าคุณ หึหึ...” หล่อนหมายมาดในใจด้วยความอยากมีอยากได้
“ชิลีใครโทร.มา” กัลยา แม่ของแดเนียลเอ่ยถามสาวใช้ของตัวเองทันทีเมื่อสาวใช้วางโทรศัพท์
“คุณโซเฟียค่ะมาดาม”
“นังนางแบบหิวเงินคนนั้นเหรอโทร.มา ต่อไปถ้าแม่นั่นโทร.มาหาคุณแดเนียลอีก เธอไม่ต้องบอกอะไรเกี่ยวกับแดเนียลกับแม่นั่นอีกนะชิลี” กัลยาสั่งเสียงแข็งด้วยความไม่พอใจที่ลูกชายของเธอยังติดต่อกับแม่นางแบบข่าวฉาวคนนี้อยู่
“ค่ะมาดาม”
“ดีมากชิลี ว่าแต่คุณโลแกนไปไหนชิลี ทำไมฉันไม่เห็นเลยตั้งแต่วางสายจากแดเนียล?” เมื่อได้ดั่งใจแล้วเธอก็ถามหาสามีทันที
“มิสเตอร์ไปข้างนอกค่ะ เห็นบอกว่าจะไปจัดการเรื่องของคุณแดเนียลค่ะมาดาม” โลแกนสั่งเธอไว้ก่อนจะออกไปข้างนอก
“อะไรนะ ไปเวลานี้นี่นะ มันดึกมากแล้วไปทำไม น่าจะรอไปพรุ่งนี้เช้า” ทำไมกัลยาจะไม่รู้ว่าสามีไปทำอะไรก็ในเมื่อเธอเป็นคนสั่งให้โทร.ตามลูกชายกลับนิวยอร์กเอง โดยให้สามีโกหกว่าโรคหัวใจกำเริบ อาการสาหัสทั้ง ๆ ที่จริงแล้วไม่ได้เป็นอะไรเลย แข็งแรงดีทุกอย่าง
“ถ้างั้นชิลีขอตัวไปนอนก่อนนะคะมาดาม”
“อืม...ฉันก็จะขึ้นไปนอนต่อเหมือนกัน” ไม่ใช่แค่สาวใช้เท่านั้นที่ง่วง เธอก็ง่วงเหมือนกันแต่ที่ตื่นมากลางดึก เพราะว่าไม่เห็นสามีนอนด้วยจึงกะว่าจะมาตาม
“ฮัลโหล! ศิมีอะไรจ๊ะ?” เมื่อเห็นว่าเป็นใครโทร.มา สุภาเอ่ยถามทันที
“คือ...ภา ศิอยากจะโทร.ชวนภามากินข้าวที่ห้อง และศิมีเรื่องจะบอกภาด้วยจ้า ภาพอจะว่างไหมคืนนี้ 2 ทุ่มตรง” เมื่อกลับมาถึงคอนโดฯ ศิริยาก็รีบโทร.หาสุภาทันที
“ว่างจ้า เราออกเวรตอนทุ่มครึ่งพอดี เดี๋ยวเราไปหาที่คอนโดฯ นะ แต่ตอนนี้แค่นี้ก่อนนะ พอดีมีคนไข้ฉุกเฉินมาจ้า” แล้วสุภาก็ตัดสายไปทันทีโดยไม่รอฟังศิริยาพูดเลย
พอวางโทรศัพท์จากสุภาแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเสื้อผ้าและของจำเป็นใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของตัวเอง และก็ใช้เวลาไม่นานนักก็เก็บของเสร็จเรียบร้อยจนครบทุกอย่างแล้ว หญิงสาวเลือกเก็บแต่ของที่จำเป็นเท่านั้นไป เพราะยังไง ๆ ก็อยู่ฟรีกินฟรีไม่จำเป็นต้องขนไปมากเลยในความคิดของเธอ เมื่อเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็จะออกไปข้างนอกเพื่อไปซื้อของมาทำอาหารในเย็นนี้ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ คอนโดฯ
- ผู้เขียน
