'อยู่กินข้าวเช้ากับกูก่อน'
ผมหยิบโพสอิทที่เเปะไว้ที่โคมไฟมานั่งอ่าน ตื่นมาก็ไม่เจอไอ้ซอลเเม่งเเละ
อาการก็ไม่ค่อยจะดีมันไปไหนของมันอีก เเล้วมากินขงกินข้าวอะไร คิดสำนึกพระคุณไอ้วาคนนี้หรือไง
"กินข้าว"
เชี่ย!ตกใจหมด
ผมเข้าห้องน้ำรีบล้างหน้า ยังดีวันนี้หยุดจะได้พักสมองกวงๆบ้าง
ฟึ่บ!
'กูทรมาน...'
'เออกูรู้เเล้ว'
เวรเเล้วไง.. ฮือออออ วันนั้นที่เมาผมจูบไอ้ซอลมันเหรอเนี่ย
ชิบหายเเล้วไอ้วา!! ตอนนี้จำได้ทั้งภาพ ทั้งเสียงเเม่งเลย เวรซ้ำกรรมซัด
"ไอ้วา!!"เสียงไอ้ซอลตะโกนเรียกผมดังลั่น จนหลุดออกจากภวังค์
ไอ้วาจำได้เเล้ว!
ผมเดินออกมาเเอบชำเลืองมองทีซอลมันนิดๆ สภาพมันดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยหนิ เเต่ก็ดีเเล้วยังดีกว่าให้มันมานอนตายข้างห้องผมอะเเหละ
หน้าเเดงมั๊ยวะเนี่ย อายชิบหายเลย! ขอให้ไอ้ซอลมันลืมๆวันนั้นไปเถอะ ได้โปรด!
"เเล้วมึงจะยืนตรงนั้นอีกนานป่ะ จะเเดกมั๊ยข้าวน่ะ"
"บ้านมึงเขาชวนคนกิน
