ตุบ! ตุบ! ตุบ!
สองมือเล็กกำกำปั้นแน่นทุบอกแกร่งของคนพี่ระรัวมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว เธอโมโห โมโหที่เขาทิ้งเธอไป โมโหที่เขาจำเธอได้แล้วไม่ยอมบอกเธอ โมโหที่ปล่อยให้เธอเข้าใจผิด และโมโหที่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว เธอทุบเขาไปเช็ดน้ำตาไป พอเขาจะเช็ดให้เธอก็ปัดออก
"อึก… คนใจร้าย"
ตุบ!
"คนหลอกลวง"
ตุบ!
"คนนิสัยไม่ดี อึก…"
ตุบ!
"หนูรอพี่มาตั้งนาน แต่พี่ไม่มา พี่ไม่มา ฮืออ~"
เข็มทิศปล่อยให้คนน้องทุบอยู่อย่างนั้น โดยที่เขาน้อมรับมันด้วยความเต็มใจ เขารู้สึกผิดที่ทิ้งเธอไป แต่เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบวันนี้ เข็มทิศรวบมือของเธอเอาไว้แล้วดึงร่างเธอที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของเขาเข้ามาโอบกอด
"พี่ขอโทษครับ พี่ไม่รู้ว่าหนูจะรอ"
"อึก… จำหนูได้แล้ว คุณก็ยัง…" คุณอีกแล้ว พอโกรธแล้วจะขึ้นคุณแบบนี้ใช่มั้ยเขาจะได้จำไว้
"อะไรคะ พี่ก็ยังทำไม"
"คุณล่อลวงหนู" เธอหมายถึงเรื่องบนเตียงสินะ ไม่ได้ล่อลว
