หลังจากที่กอดกันอยู่นาน จนพอใจรู้สึกดีขึ้น และหันมาขายของต่อจนหมดเธอยังคงทำเช่นเดิมคือให้เข็มทิศรออยู่ที่เดิม ไม่ให้เข้าไปที่บ้านของเธอ เธอไม่อยากให้เขามารู้จักกับครอบครัวที่โสโครกของเธอ เมื่อตอนที่พอใจเข้ามาเธอก็ไม่เจอพ่อเลี้ยงแล้ว แต่แม่ของเธอยังคงนอนซมเพราะถูกตบตีอยู่ พอใจล้างข้าวของเรียบร้อย จัดการกับตัวเองจนเรียบร้อยก็รีบวิ่งไปซื้อยามาให้แม่กินพร้อมกับทำกับข้าวเอาไว้ให้แม่เหมือนอย่างทุกๆ ครั้งที่เธอทำมาโดยตลอด
"พอใจทำข้าวไว้ให้แล้วนะจ๊ะแม่ พอใจไปทำงานก่อนนะจ๊ะ"
แม่เธอแค่ปรือตามองดูลูกสาวของตัวเอง เพียงตาทำเพียงแค่พยักหน้าแล้วปิดเปลือกตาลงต่อ พอใจเดินเข้าไปในห้องของตัวเองคว้าเอากระเป๋าผ้ามาสะพายไว้ และไม่ลืมที่จะล็อกประตูจากด้านนอกด้วย
"ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ"
"ไม่เป็นไร ไปเถอะ"
เข็มทิศถือวิสาสะจับประสานมือของพอใจเอาไว้ พอใจหันไปมองเขาแต่เขาก็ทำหน้ามึนไม่พูดอะไร จับมือของเธอเดินไปที
