"มึงจะไม่เปิดประตูให้กูใช่มั้ยอีลูกสารเลว"
เสียงด่าทอของคนเป็นแม่ดังเข้ามาเป็นระยะ พอใจทำได้เพียงแค่นั่งชันเข่าขึ้นแล้วยกสองมือปิดหู นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ของเธอพูดบอกให้เธอไปนั่งกินข้าวกับเสี่ย เธอคาดเดาเอาว่าแม่น่าจะเสียการพนัน หรือไม่ก็โลภจนลืมว่าเธอเป็นลูกที่ตัวเองเบ่งคลอดออกมาอย่างเจ็บปวดทรมาน
ย้อนกลับไปนึกถึงในวัยเด็กหลังจากที่พี่ชายใจดีทิ้งเธอไปแล้ว เธอยังวิ่งไปหาเขาที่บ้านของเขาเหมือนเดิม แต่กลับไม่พบเขา จะพบก็เพียงแค่คนของเขาที่บอกกับเธอว่า
'คุณxxx ไปเมืองนอกไม่มีกำหนดกลับครับ'
คำคำนั้นทำให้เธอหัวใจแหลกสลาย เพราะเธอคิดเสมอว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ใจดีกับเธอ เธอต้องกลับมาใช้ชีวิตวัยเด็กที่โหดร้ายเหมือนเดิม แม่เธอทุบตีเธอ พ่อเลี้ยงของเธอลอบเข้ามาลูบไล้ร่างกายของเธอหลายต่อหลายครั้ง เธอจำได้ดีเธอวิ่งร้องไห้ไปห้องแม่
'แม่ น้ามิตรเขาลูบตัวพอใจ'
'อีตอแหล ผัวกูไม่ทำอย่างนั้นหรอก มึงน
