ใจบาง..หมดแล้วค่ะ
1451 คำ
ตอนที่ 11
พีรวิทย์หาร้านโรแมนติกที่สุด เพราะนี่เหมือนกับเดทแรกของเขายังไงยังงั้น เขาเอาใจเธอสารพัดแบบไม่เคยเอาใจผู้หญิงคนไหนอย่างนี้มาก่อน
“อิ่มแล้วเหรอคุณ ทานเยอะ ๆ สิครับ”
“อิ่มแล้ว...ฉันกินไม่ลง”
“อะไรกัน ก่อนจะมาคุณยังบ่นหิวอยู่เลย เอาน่า..ผมสั่งมาเยอะแยะ ของอร่อย ๆ ทั้งนั้นเลย” พูดจบพีรวิทย์ก็ตักอาหารใส่จานให้มนต์นภา
เมื่อทานข้าวกันเสร็จ พีรวิทย์ก็พาหญิงสาวมาส่งที่คอนโด
ระหว่างที่เดินเข้าห้อง โทรศัพท์ของมนต์นภาก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกจากอติรุทแฟนเก่าของเธอ พีรวิทย์ออกคำสั่งให้เธอเปิดสปีกเกอร์โฟน เขาออกอาการหึงทันทีเมื่อรู้ว่าอติรุทแฟนเก่ามาง้อขอคืนดีกับมนต์นภา
“นี่เธอแทนตัวเองกับไอ้ผู้ชายคนนั้นว่า มนต์ และเรียกไอ้ผู้ชายคนนั้นว่าพี่รุทเลยเหรอ” เมื่อเธอวางสายพีรวิทย์ก็ถามด้วยความหงุดหงิด
“อืม..! ก็เขาเป็นรุ่นพี่”
“แล้วเลิกกับมันหรือยัง”
“เลิกแล้ว ฉันก็บอกเขาไปแล้วนี่ คุณไม่ได้ยินหรือไง”
“ถ้างั้นต่อจากนี้ไป คุณต้องเรียกผมว่า พี่พีร์นะ และแทนตัวเองว่ามนต์”
“ห๊า!!!..”
“งง..อะไร ผมเป็นรุ่นพี่คุณตั้งหลายปี และเมื่อก่อนตอนเด็กๆ คุณก็เรียกผมว่าพี่พีร์อยู่แล้ว..ไม่ใช่เหรอ”
“ยังมีเรื่องอะไรที่คุณต้องการจากฉันอีกมั้ย? จะได้ทำให้ทีเดียวเลย”
“ใจเย็น ๆ สิคะ น้องมนต์คนสวย..ตอนนี้พี่พีร์ยังคิดไม่ออกเลยค่ะ” พีร์วิทย์เริ่มพูดจากวนประสาท และหยิบเอาคำพูดวัยเด็กมาล้อเล่นกับเธอ
“หยุดเรียกมนต์แบบนี้ ถ้าพี่พีร์ต้องการให้มนต์ทำตาม”
“อื้ม!..ก็ได้ตกลง งั้นก็เป็น มนต์กับพี่พีร์...นะจ๊ะ”
“มนต์ว่า..ตอนนี้พี่พีร์กลับได้แล้วนะคะจะสี่ทุ่มแล้ว มนต์จะนอน” หญิงสาวพูดจากับเขาด้วยเสียงไพเราะน่าฟังขึ้น พีรวิทย์มองเธอด้วยสายตาหวานซึ้ง
“ไม่กลับได้มั๊ยที่รัก พี่ขอนอนด้วย คอนโดพี่อยู่ไกลขี้เกียจขับรถกลับแล้ว”
“ไม่ได้! พี่พีร์กลับไปเดี๋ยวนี้เลย..มนต์ไม่อยากให้คุณแม่รู้”
“จะรู้ได้ยังไงกัน น้าเพ็ญมาที่นี่บ่อยเหรอ”
“ก็ใช่นะสิ...พี่รีบกลับไปเถอะ นะนะ”
“ไม่กลับ ยังไงพี่ก็ไม่กลับ ถ้าพี่กลับ คนที่จะมาหาเธอต้องเป็นไอ้หูผึ่งทเมื่อกี้แน่ พี่ได้ยินว่ามันจะมาเคลียร์กับมนต์ให้ได้ไม่ใช่เหรอ”
“เขาคงไม่มาหรอก ก็ขู่ ๆ ไปอย่างนั้นแหละ”
“นะมนต์..น๊าๆๆๆนะ ให้พี่นอนด้วย พี่จะนอนเฉยๆ จะไม่ทําอะไรมนต์เลยพี่สัญญา” พีรวิทย์ยื่นนิ้วก้อยมาหาหญิงสาวแล้วทําหน้าจริงจัง เฮ้อออออ! มนต์นภาพ่นลมหายใจออกมา
“ไหน ๆ เราก็เคยนอนด้วยกันแล้วนี่นา นอนอีกสักคืนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” พีรวิทย์รีบบอก ในใจมนต์นภาคิดว่า ‘ก็ดีเหมือนกันเผื่อพี่รุทบุกมา จะได้เอาพี่พีร์ไว้เป็นโล่ก็ยังดี’
ก่อนหน้านี้ สาเหตุที่มนต์นภากับอติรุทมีปัญหากันก็คืออติรุทจะพยายามรุ่มร่ามและขอมีอะไรกับเธอ พอทั้งคู่ทะเลาะกันบ่อย ๆ อติรุทก็ไปมีคนอื่นจนผู้หญิงคนนั้นมาหาเรื่องที่ถึงมหาลัย
“แล้วคืนนี้...พี่พีร์มีชุดมาเปลี่ยนเหรอ”
“มีสิจ๊ะ!!! อยู่ในรถเดี๋ยวพี่มา” เขาหยิบคีย์การ์ดแล้ววิ่งออกจากห้องไป ประมาณห้านาทีพีรวิทย์ก็ขึ้นมาพร้อมกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่
“เฮ้ย!!!นี่คุณ!!! นี่พี่คิดจะย้ายมาอยู่ที่นี่เลยหรือไงห๊ะ!! ทําไมต้องขนมาขนาดนี้ด้วย” มนต์นภาตกใจพูดผิดพูดถูก กระเป๋าใบใหญ่ขนาดนี้ เขาต้องวางแผนมาขออยู่กับเธอแน่นอน เฮ่อ!!..นี่เธอใจง่ายกับเขาอีกแล้วเหรอเนี่ย!!!
“ใช่แล้ว..ก็ตอนนี้พี่เป็นแฟนมนต์แล้วนี่น่า”
“พี่นี่เป็นจอมขี้ตู่จริง ๆ เลย มนต์ยังไม่ทันตกลงเป็นแฟนกับพี่เลยนะ”
“ก็ถ้ามนต์อยากให้แม่เพ็ญศรีของมนต์รู้เรื่องของเราก็ลองปฏิเสธพี่ดูสิ” เชื่อเขาเลยแบบนี้มันมือชกชัด ๆ มนต์นภาถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ถ้าพี่อยู่ที่นี่ยังไงวันหนึ่งแม่ของมนต์ก็ต้องรู้อยู่ดี”
“ไม่เป็นไรพี่พร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง” เอาอีกแล้ว คำก็รับผิดชอบ สองคำก็รับผิดชอบ ถ้าคนอย่างมนต์นภาห่วงเรื่องนี้ วันนั้นเธอไม่เดินออกจากคอนโดเขาง่าย ๆ หรอก
“อือๆ ช่างเหอะ มนต์ง่วงล่ะ ขอตัวไปนอนก่อนนะ แล้วพี่ก็นอนตรงโซฟานะ” หญิงสาวบอกเขาและพลางจะเดินเข้าห้องนอน พีร์วิทย์เดินลากกระเป๋าตามไปติดๆ
“พี่พีร์ตามมาทำไม พี่พีร์นอนข้างนอกตรงโซฟาน่ะถูกแล้ว มนต์จะนอนข้างใน แล้วพี่ก็รีบไปอาบน้ำซะ พรุ่งนี้เห็นคุณแม่พี่บอกว่ามีประชุมแต่เช้านี่
อติรุทที่เธอเพิ่งเลิกไป มนต์นภาก็ยังไม่เคยให้อภิสิทธิ์ขนาดนี้ มากสุดก็แค่เดินจับมือเธอเท่านั้น แต่สำหรับพีร์วิทย์แค่ยังไม่เป็นแฟนก็ถือว่าได้มากเกินพอแล้ว หากไม่นับคืนวันไนท์สแตนด์คืนนั้น
“พี่ต้องได้นอนบนเตียงเดียวกับมนต์เท่านั้น มนต์อย่าลืมนะ ว่าพี่ถือไพ่เหนือกว่า”
“พี่จะทำอะไรมนต์...อย่าคิดนะว่ามนต์จะยอมพี่อีก”
“พี่ไม่ทำอะไรหรอก แค่ขอนอนกอดเฉย ๆ นะนะ”
ระหว่างพีรวิทย์อาบน้ำอยู่ มนต์นภาก็กําลังคิดอะไรเพลินๆ เสียงประตูห้องนํ้าก็ดังขึ้น เขาเดินหัวเปียกออกมาในชุดผ้าแพรเนื้อดีกางเกงขายาว ‘ดึกขนาดนี้ยังจะสระผมอีกเดี๋ยวก็หวัดแดกหรอก’ ชายหนุ่มหันมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้มนต์นภาต้องหลบสายตาของเขา เพราะกลัวว่าจะแพ้ทางเหมือนคืนนั้น
“ถ้าผมพี่พีร์ไม่แห้งห้ามนอนนะ เดี๋ยวที่นอนมนต์จะเปียก”
“พี่ง่วงแล้ว..นอนล่ะ” คนชอบแกล้งกำลังจะทิ้งตัวลงนอน
“เดี๋ยว!!!..มานี่ก่อน” มนต์นภาลุกขึ้นแล้วจุงมือชายหนุ่มไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เธอหยิบไดร์มาเป่าผมมาเป่าให้กับพีรวิทย์ เขารู้สึกอบอุ่นแปลก ๆ มีที่มนต์นภาคอยดูแลแบบนี้ เหมือนคุณประภาศรีที่ดูแลเขาในตอนเด็ก ๆ เลย ‘พี่จะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด..มนต์นภา’
“ผมเปียกแล้วนอนเลย เดี๋ยวพี่พีร์ก็ได้เป็นหวัดเอาหรอก” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็หูผึ่งทันที เขาหันมายิ้มสบตาคู่สวย
“มนต์เป็นห่วงพี่เหรอจ๊ะ” ชายหนุ่มหันมาถามด้วยรอยยิ้ม
“เปล่าซะหน่อย..” หญิงสาวตอบแบบเขิน ๆ ไม่กล้าสบตา
“มนต์จะไปนอนแล้ว..ง่วง” พูดจบก็เดินหนีเขาไป
สักพักพีรวิทย์มาก็ตามมานอนด้วย แล้วเอื้อมมากอดมนต์นภาจากด้านหลัง แต่เธอก็แกล้งทําเป็นหลับไม่สนใจเขา
“ยังไม่หลับใช่มั๊ย” เขากระซิบข้างหูหญิงสาว ให้ตายเหอะสรุปว่าคืนนี้ต้องมานอนพลีกายให้เขาอีกแล้วหรือนี่...
“พี่พีร์อย่าให้ใครรู้เรื่องของเราเด็ดขาด รับปากกับมนต์ก่อน” หญิงพูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“พี่สัญญา มนต์ตกลงจะคบกับพี่แล้วใช่มั๊ย?” เขาพูดด้วยนํ้าเสียงจริงจัง และท่าทางตื่นเต้น
“อืม!.. แต่เรื่องของเราต้องเป็นความลับนะ มนต์ยังไม่กล้าบอกแม่ มนต์กลัวแม่เสียใจ”
“ทําไมล่ะ..พี่พร้อมจะรับผิดชอบมนต์นะ”
“พี่พีร์เลิกเจ้าชู้ให้ได้ก่อนเถอะ แล้วค่อยพูดคำนี้” ที่มนต์นภาพูดมาก็จริงทุกอย่าง เขายังไม่พร้อมที่จะดูแลใครในตอนนี้หรอก เขายังเคลียร์สาวในสต๊อกไม่หมดเลย เมื่อคิดได้ดังนั้น
“ฝันดีครับที่รัก” เขาก้มลงหอมแก้มมนต์นภาแล้วสวมกอดเธอจากด้านหลัง ทำให้เธอรู้สึกดี มันประหลาดมากหรือเธอจะชอบเขาขึ้นมา ‘โอ๊ย!!..ทำไมใจง่ายขนาดนี้กันนะ’
- ผู้เขียน
