เมื่อเสี่ยวหลานตื่นขึ้นในยามเช้า แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างแล้ว นางขยับเขยื้อนร่างกายของนางอย่างเชื่องช้าเพราะระบมไปทั่วตัว กว่านางจะลุกลงจากเตียงได้ก็กินเวลาไปนาน เสียงภายในห้องดังกุกกักจนทำให้บ่าวใช้ทั้งสองรู้ว่าผู้เป็นนายได้ตื่นแล้ว ทั้งสองจึงผลักประตูเข้ามาเพื่อเตรียมน้ำล้างหน้า อีกคนเข้าประคองเสี่ยวหลานให้ลุกจากเดินมาล้างหน้า หากแต่นางขออาบน้ำจะได้สบายตัว หลังจากที่นางชำระล้างร่างกายและแต่งกายเสร็จ หรงผิงสังเกตเห็นชุดที่นางใส่ วันนี้ไม่เหมาะแน่เพราะจวิ้นอ๋องประทับอยู่ที่จวน ไม่ได้ออกไปราชการเช่นทุกวัน ดังนั้นนางจึงตัดสินใจเอ่ย
"เรียนฮูหยินเจ้าคะ บ่าวว่าวันนี้ชุดที่ท่านใส่วันนี้ดูไม่งามนักเพคะ"
"ทำไมหรือ ทุกครั้งข้าก็ใส่อย่างนี้"
"เอ่อ..คือวันนี้จวิ้นอ๋องทรงประทับอยู่ที่จวนเจ้าค่ะ หากท่านอ๋องเห็นชุดที่ฮูหยินสวมคงไม่พอใจเป็นแน่เพคะ "
เสี่ยวหลานได้ยินเช่นนั้น ใจหนึ่งเกิดกลัวท
