ปึก!
กำปั้นน้อย ๆ ทุบลงที่กลางอกแกร่งของเขาอย่างแรงด้วยความไม่พอใจหลังจากเขาพูดประโยคนั้นจบ ทำไมเขาถึงได้ชอบว่าเธอโง่อยู่เรื่อย เขาจะรู้บ้างไหมว่าเวลาโดนด่าว่าโง่คนฟังจะรู้สึกยังไง
"ฉันใจดีด้วยเลยได้ใจสินะ"
"หนูไม่ได้โง่ ถึงหนูจะดูซื่อบื้อในสายตาคนอื่น แต่หนูก็ไม่ได้ซื่อบื้อไปทุกเรื่องจนโง่อย่างที่พี่ว่า" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้ออย่างคนน้อยใจ
"เป็นอะไรอีก" เคลย์ตันถึงกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ เขารู้สึกว่าวันนี้อารมณ์เธอดูวกวนอ่อนไหวง่ายกว่าปกติ ทั้งที่คำพูดพวกนี้เขาก็พูดกับเธอเป็นประจำ
"…" เอพริลเบือนหน้าหนีไปอีกทางโดยที่ไม่ได้ตอบคำถามเขา
ทำเอาเคลย์ตันถอนหายใจออกมาอีกครั้ง พร้อมกับยันตัวลุกขึ้นนั่งจ้องมองคนตัวเล็กที่นอนเม้มปากตัวเองแน่นเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
"จะพูดไหม ถ้าไม่พูดจะได้จับกระแทกเลย" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนตัวเล็กที่เบือนหน้าหนีไปอีกทางต้องรี
