เคลย์ตันใช้เวลาอาบน้ำทำธุระส่วนตัวอยู่นานกว่าครึ่งชั่วโมง พอเขากลับออกมาจากห้องน้ำอีกทีคนที่คิดว่าหลับไปแล้วกับยังคงขยับตัวยุกยิกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ของเขาที่เธอยังคงใช้คลุมโปรงไว้ทั้งตัว ไหนบ่นว่าง่วงนักง่วงหนา แต่ทำไมถึงยังไม่ยอมนอนอีก
ฟุบ!
แรงยุบตัวลงบนที่นอนข้าง ๆ ทำให้เอพริลที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มค่อย ๆ เปิดผ้าห่มออกทีละนิดจนเห็นถึงดวงตากลมโตที่กำลังกลอกกลิ้งไปมา ก่อนจะรีบมุดหน้าเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว เมื่อสายตาไปปะทะกับอกแกร่งเปลือยเปล่าเจ้าของห้องที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียงอยู่ ทำให้รู้สึกถึงความเห่อร้อนขึ้นมาบนใบหน้าอย่างบอกไม่ถูก
"ไหนว่าง่วง" เคลย์ตันถามขึ้นเสียงเรียบ พร้อมกับเหลือบตามองคนตัวเล็กข้าง ๆ ที่ยังคงอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่
"หนูนอนไม่หลับอีกแล้ว" เอพริลตอบกลับเสียงอู้อี้อยู่ใต้ผ้าห่ม
"แต่นอนที่โซฟาล็อบบี้หลับ?"
พรึบ!
"ก็ตอนนั้นมันง่วงมาก ๆ เลยเผลอหลับ
