บทที่ 16
หญิงสาวที่ร่วงลงมาจากต้นไม้
ในอ้อมกอด
สวนร่มรื่นใจกลางเมืองชิวคือสถานที่ที่จ้าวหยางสือนัดหมายคุณหนูใหญ่แห่งสกุลหลิวให้มาพบปะพูดคุย นั่นเพราะวันนี้ชายหนุ่มมีตารางออกเยี่ยมเยียนผู้สูงอายุในหมู่บ้านใกล้ๆ สวนสาธารณะแห่งนี้แทนบิดาตลอดทั้งวัน ซึ่งกว่าการเยี่ยมเยียนจะแล้วเสร็จก็คงถึงยามเซิน[1]ซึ่งเป็นเวลานัดหมายพอดี
ทว่ากลับมีเหตุฉุกละหุกที่เขาไม่อาจจัดการให้แล้วเสร็จได้ตามเวลาที่กำหนด นั่นเพราะการดูแลเยียวยาผู้สูงอายุที่สูญเสียบุตรหลานในสงครามมักมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นเสมอ ไม่ว่าจะสภาพร่างกาย หรือสภาพจิตใจก็ตาม ซึ่งบิดาของเขาจะคอยดูแลกลุ่มคนเหล่านี้ด้วยตนเอง และรำลึกถึงชีวิตของเหล่าทหารกล้าที่ต้องดับสูญไปตลอดกาลจากสงคราม
ดังนั้นจึงทำให้จ้าวหยางสือมาถึงที่หมายในยามโหย่ว[2]ซึ่งเป็นเวลาที่แสงสีทองกำลังทาทับโค้งขอบฟ้า พระอาทิตย์ดวงโตกำลังทอดกายลี้หายลับเหลี่ยมเขาอย่างเชื่องช้า
“เลยเว
