บทที่ 9
กรรมนั้นคืนสนอง
ทำเกินไปแล้ว
“เชิญอาบน้ำเจ้าค่ะคุณหนูใหญ่”
เยี่ยนหนีหัวหน้าสาวใช้ฝืนใจเรียกอีกฝ่ายว่า ‘คุณหนูใหญ่’ อย่างเสียไม่ได้ แน่นอนว่ารู้สึกกระอักกระอ่วนที่ต้องนอบน้อมทั้งที่ปกติมักจะจิกหัวใช้อีกฝ่ายเป็นประจำ
ซูลี่เดินเข้าไปหยุดยืนอยู่กลางห้องอาบน้ำ ไม่ได้ทำท่าทางตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นอ่างอาบน้ำหอมๆ อย่างในชาติก่อน แต่กลับทำหน้านิ่งปรายตาจิกมองไล่ตั้งแต่หัวหน้าสาวใช้ไปจนถึงสาวใช้อีกสองคน
“ปกติพวกเจ้าก็อาบน้ำให้ซูเม่ยด้วยใช่หรือไม่”
“เจ้าค่ะคุณหนู”
เยี่ยนหนีตอบพลางเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงเมื่อซูลี่เรียกตนว่า ‘เจ้า’ ทั้งที่ปกติมักเรียกอย่างยกย่องและนอบน้อมเสมอ ก็แน่ละจู่ๆ นายท่านก็ยกนางขึ้นมาเป็นบุตร ให้นอนในเรือนบุปผาสีชาด อีกทั้งยังสั่งให้นางพาสาวใช้มาคอยรับใช้ ก็คงจะผยองชูคอเพราะคิดว่าตนเองวิเศษวิโสมากเลยสินะ
และที่น่าโมโหที่สุด นังคนสามหาวบังอาจเรียกคุณหนูผู้มีสายเล
