'พ่อของลูกก็ยังรักไม่ได้อีกหรือ' คำนี้ได้แต่ร้องตะโกนอยู่ภายในใจ เขาชัดเจนมาตลอดว่าเธอไม่ควรรักเขา
เขาหันหน้าหนีไม่อยากเห็นน้ำตาของคนตรงหน้า แต่ทำไงได้เขาไม่ได้รักเธอ ไม่สักนิดเลยจริงๆ
"ไปร้านกับพี่สักพักนึงได้มั้ย สักสี่ห้าทุ่มกลับหรือไม่ก็นอนกันที่ร้านเลย"
"พี่พอร์ชชวนณุดาไปด้วยหรอคะ"
"อือ จะอยู่คนเดียวได้ยังไงซุ่มซ่ามขนาดนี้"
อย่างน้อยเขาก็ยังห่วงลูกที่อยู่ในท้องเธอนะณุดา เขาไม่ได้เกลียดไปเสียทีเดียวสักหน่อย
"เฮ้ยพี่พอร์ชแกพาเมียมาด้วยว่ะ"
"ฝนจะตกป่าววะ ปกติไม่เคยพามา"
"คืนนี้แกอดทำงานพิเศษแล้วล่ะเบลเขามากับเมียเขา"
เบลยืนมองณุดาที่เพิ่งลงจากรถของพอร์ชนิ่ง วันแต่งงานที่ต้องเกณฑ์พนักงานที่ร้านไปช่วยเธอไม่ได้ไปทำให้นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอเมียของเขา เบลมองจนทั้งสองเดินผ่านหน้าเธอไป เขาไม่ชายตามองเธอสักนิดคงกลัวยัยเมียคุณหนูจับผิดได้ล่ะสิ
"โอ้โหเมียอย่างสวยยังมาหากินนอกบ้านอีกเนอ
