เขาตื่นขึ้นเป็นเวลาเกือบบ่ายสาม หลังจากเรียนจบเขาก็ไม่เคยเมาหนักขนาดนี้อีกเลย
"ปวดหัวมั้ยคะ"
"นิดๆ"
"พี่พอร์ชจำได้มั้ยคะว่าทำอะไรกับณุดา"
"อะไร"
เขาขมวดคิ้วเป็นปม สติยังไม่เต็มร้อยคนท้องก็มาถามอะไรกำกวมอีก
"จำไม่ได้หรอคะ"
"นึกไม่ออกว่ะ บอกมาดิพี่ทำอะไร"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่พอร์ชไปอาบน้ำเถอะมีแค่กลิ่นเหล้า"
"เธอได้กินอะไรหรือยัง สั่งข้าวเผื่อพี่ด้วย"
เขาบอกแค่นั้นแล้วลุกเข้าห้องน้ำไป คนท้องยิ้มให้ตัวเองอย่างปลอบใจ เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าจูบกับเธอ
"วันนี้ณุดาขอไปซื้อของนะคะ พี่พอร์ชนอนพักก็ได้เดี๋ยวณุดาไปเองค่ะ"
"ซื้ออะไร ของใช้ของลูกหรอ"
เขารู้เพราะเมื่อวานหมอบอกให้เตรียมของใช้สำหรับเด็กได้แล้ว เธออาจจะคลอดก่อนวันนัดได้
"ใช่ค่ะ"
"เดี๋ยวพี่พาไป"
เพราะไม่ยอมให้หมอบอกเพศของลูกคุณพ่อคุณแม่มือใหม่จึงขัดใจกันเรื่องสีของเสื้อผ้า คนท้องอยากซื้อสีชมพู ส่วนเขาอยากให้ซื้อสีขาวไม่ว่าออกม
