19
“เต็มห้องแล้วไง?” กวินภพพูดกวนๆ นั่งจิบวิสกี้อย่างสบายอารมณ์
“ก็...เพลงนอน ฮือ นอนห้องนั้นไม่ได้ ฮือ”
“อ้าว!!...ก็เธอขอฉันไปนอนห้องนั้นเองไม่ใช่เหรอ ก็ไปสิ ไปนอนเลย นอนกับพวกมันนั่นแหละ”
“เพลงกลัว ฮือ” เธอพูดทั้งน้ำตา
“ถ้าไม่นอนห้องนั้นเธอจะไปนอนห้องไหน?”
“เพลงนอนบนโซฟาก็ได้ค่ะ นอนในครัวก็ได้ เพลงนอนที่ไหนก็ได้ขออย่าให้เป็นห้องนั้น ฮือ”
เพลงมีนาเวลานี้น่าสงสารเหลือเกิน น้ำตาไหลอาบแก้ม น้ำมูกถูกสูดเข้าไปในจมูกเป็นระยะๆ ใบหน้าขาวนวลแปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ความกลัวอัดแน่นในสมอง
“ตามใจอยากจะนอนไหนก็เชิญ” เขาพูดเหมือนกับคนใจดี “แต่ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ วันนี้จิ้งจกที่นี่จะเยอะเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นอาจจะมีบางตัวเกาะตามหน้าต่าง หรือไม่ก็หาช่องทางเข้ามาในบ้านของฉันเพราะตัวมันเล็กนิดเดียว แล้วเสียงของมันก็จะแข่งกันร้อง ส่งเสียงดังไปทั่วไร่ นี่ไง...พูดไม่ทันขาดคำ มันก็ประสานเสียงร้อ
