หัวใจของกวิน

ให้ขึ้นหลัง

" เก็บเงินของมึงไว้รักษาตัวเองเถอะไอ้แก่ แก่แล้วยังไม่เจียม ถ้าเงินเยอะมากก็หัดทำบุญซื้อข้าวให้หมาจรจัดบ้างนะ เผื่อหมาในปากมึงจะได้ไม่ออกมาเดินเพล่นพล่านเห่าคนอื่นเขาแบบนี้ " เกวลินพ่นคพด่าออกมาจนมันแสดงสีหน้าที่โกรธจัดออกมา

" อีนี่ ปากดีนะมึง " มือหนายกขึ้นก่อนที่จะ

" อ้ะ ใครวะ " ร่างของมันเซถามถอยหลังไปเมื่อถูกบาทาของกวินถีบเข้าที่หน้าอกอย่างจังและล้มลงหงายท้องอยู่ที่พื้นทราย ก่อนที่มันจะพยายามลุกขึ้นมาด้วยความทุละกทุเล

" มึงใครวะ? มายุ่งเรื่องผัวเมียทำไม " สายตาคมของกวินจ้องมองมันอย่างเอาเรื่อง แต่ก็ยังควบคุมอารมณ์อยู่เขาจับมือเกวลินเดินออกมาจากจุดนั้นโดยที่เธอเองก็ยังไม่หายโมโหไอ้หมอนั่น

" เห้ย มึงจะพาเมียกูไปไหน " มันร้องดังตามหลังมาทำให้ขายาวของกวินหยุดชะงักอีกครั้ง

" ใครเมียมึงหะไอ้แก่ " เป็นเกวลินที่ด่ากราดกลับไป

" ถ้ามึงไม่หยุดรับรองมึงได้ไปนอนกินข้าวแดงในคุกแน่ " กวินพูดออกมาเสียงเบาทว่ามันกลับทำให้คนที่ฟังรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

" มึงคิดว่ากูกลัวมึงหรอไอ้หน้าอ่อน " ขวดในมือที่มันถือมาถูกยกขึ้นพร้อทกับจะฟาดลงที่หัวของกวินทว่า

" คุณกวินระวังค่ะ " กวินหลับด้วยความรวดเร็วก่อนที่เขาจะถีบมันเข้าอีกครั้งจนมันล้มลงไปนอนราบจนทรายติดเต็มตัว คนในระแวกนั้นเริ่มให้ความสนใจ ไม่นานก็มีพนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรมวิ่งมาด้วยความรวดเร็ว

" ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้วุ่นวาย " เขาเอ่ยขอโทษกวินและเกวสิลก่อนที่จะจัดการจับตัวของคนเมาไปกักไว้เพื่อไม่ให้มาสร้างความวุ่นวายให้แขกคนอื่นๆอีก

" ขอบคุณนะคะที่มาช่วยเกลไว้อีกแล้ว " หญิงสาวสบตาเขาพร้อมกับพูดออกมาอย่างจริงใจ เขาหลบตาเธอก่อนจะเดินนำหน้าไป และเป็นเกวลินที่วิ่งตามอีกตามเคย เมื่อเดินมาได้สักพักชายหนุ่มก็หยุดเดิน และหันมามองหน้าเธอจนเกวลินรู้สึกแปลกๆ

" เอ่อ หน้าเกลมีอะไรติดหรอคะ " ว่าแล้วเธอก็จับลูบหน้าตัวเอง

" เดินไปสิ "

" คะ? "

" อยากเดินเล่นไม่ใช่หรือไง "

" ค่ะ แล้วคุณกวินจะไปไหนคะ "

" เดินไปสิ " คำตอบที่ไม่เป็นคำตอบ เกวลินที่ไม่รู้ต้องทำยังไงจึงเดินต่อไปยังชายทราดที่ทอดยาว

ซู่ว~~~~ ซ่า~~~~~~

เสียงคลื่นกระทบหาดในบรรยากาศที่เงียบสงบพานให้ความรู้สึกที่ผ่อนคลาย เกวลินเดินหลับมาฟังเสียงคลื่นเป็นพักๆจนมาถึงจุดที่เป็นโขดหินและแสงไฟหมดลงที่ตรงนี้พอดี มีเพียวแสงจันทร์เลือนลางที่ส่องสะท้อนกับน้ำทะเลระยิบระยับ

" เอ่อ เกลว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะ " เธอหันไปพูดกับบอสใหญ่ที่เดินตามหลับเธอมาราวกับเป็นบอดิกาด เขาไม่พูดอะไรเพียงแค่มองหน้าเธอเล็กน้อยและหญิงสาวก็เดินนำไปอีกตามเคย สายตาคมของกวินจ้องมองร่างบางที่หยุดชะงักก่อนที่เธอจะนั่งลงทำอะไรบางอย่าง

" เกลถอดรองเท้าแปปค่ะ เดินไม่ถนัด " เธอหันกลับมาบอกกับเขา

" พึ่งรู้สึกตัวหรือไง "

" คะ? " คำพูดที่เบามากจนไม่แน่ใจว่าเขาได้พูดไหมจนเกวลินต้องหันกลับมาทวน แต่เขากลับทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่อง มือเล็กหิ้วรองเท้าส้นสูงสีสวยไว่ก่อนะเดินกับพื้นทรายด้วยเท้าเปล่า เธอเดินช้างลงเพื่อรอเขาท่าเขากลับเดินช้าลงไปอีกเหมือนไม่ต้องการที่จะเดินทันเธอ

" คุณกวิน มาเดินพร้อมกันค่ะ " เกวลินพูดน้ำเสียงน่ารักพร้อมทั้งงเอื้อมมือไปรอเขา เมื่อไม่เห็นเาขยับมาเธอจึงก้าวถอยลงไปเองถึงสามเก้า

" ไปค่ะ เดินกัน " กวินแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย เหมือนว่าเขาจะลงเสน่ห์ความสดใสของแม่สาวน้อยคนนี้เข้าให้แล้วสิ ขายาวก้าวพร้อมกับขาเล็กไปเรื่อยๆ ไม่มีเสียงพูดคุยได้ยินเพียงเสียงคลื่นและเสียงลมหายใจของสองคนเท่านั้น

" อ้ะ ซี๊ด " เสียงร้องเจ็บของคนด้านข้างทำให้เขาต้องหยุดเดิน มือเล็กยกขึ้นมาจับแขนเขาเพื่อประคองตัวเองไว้ ก่อนที่จะยกเท้าข้างขวาขึ้นมาดูและพบว่ามันมีเลือดออกมาจนหยกลงที่พื้นทราย

" น่าจะเหยียบเปลือกหอยค่ะ " ไม่รอให้เขาถามหยิงสาวก็บอกออกมาทันที แผลกว้างจนเธอไม่สามารถเดินต่อไปได้ กินหยิบผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนของเขาออกมาจากเสื้อด้านในก่อนจะนั่งลงปัดเศษทรายที่เท้าออกให้อย่างไม่ถือตัว และใช้ผ้าเช็ดหน้าพันแผลนั้นไว้ เพื่อหยุดเลือด

เขาเดินไปด้านหน้าของหญิงสาวก่อนจะย่อตัวและพูดขึ้น

" ขึ้นมา "

" เอ่อ "

" เร็ว " เสียงที่เริ่มเข้มขึ้นเหมือนคนที่กำลังงุดหงิด

" เกลใส่กระโปรงถ้าขี่หลัง ตูดโผล่แน่เลยค่ะ " เกวลินที่เลี่ยงไม่ได้ต้องพูดออกมา กวินลุกขึ้นเต็มตัวสูงก่อนจะมองดูชุดของเธอ เขาถอดดเสื้อสูทสีดำออกมาก่อนจะจับอ้อมหลังเธอมาจนเหมือนว่าเขากำลังจะกอดเธออยู่ และมามัดให้ที่ด้านหน้า เกวลินตัวเกร็งเมื่อเธอไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ และนับว่าเป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้เขาขนาดนี้ กลิ่นตัวเขาช่างเป็นกลิ่นเฉพาะตัวพาให้เธออยากดมนานๆพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล

" ขึ้นมา " เสียงเรียกทำให้เธอหลุดจากภวังค์ ก่อนที่เธอจะจับบ่าแกร่งและโน้มตัวลที่แผ่นหลัง ขารียวถูกแขแกร่งของเขารั้งเอาไว้กันตก โดยที่แขนเธอก็กอดรอบคอเขาประสานมือเอาไว้ด้านหน้าในท่าขี่หลังน่ารัก ถ้ามอกจากด้านนอกคงคิดวาเป็นคู่รักที่มาสวีทหวานกันยามค่ำคืน เขาเดินตรงมาที่ล็อบบี้ของโรงแรมก่อนที่จะได้กล่องปฐมพยาบาลจากพนักงาน เขาจึงถือวิสาสะพาเธอขึ้นไปที่ห้องของเขาแทน

" เกลทำแผลเองที่ห้องก็ได้นะคะ " และเช่นเคย ความเงียบที่ดังที่สุด เขาไม่พูดอะไรออกมาแถมกดลิฟขึ้นไปชั้นที่เขาอยู่ทันที ก่อนจะค่อยๆวางหญิงสาวลงที่โซฟา

" เกลทำเองได้ค่ะ "หญิงสาวรีบพูดเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ากำลังจะทำแผลให้ เขาลุกขึ้นก่อนจะนั่งลงโซาตัวตรงข้ามและมองเธอที่ล้างแผลเองด้วยความชำนาญ ก็แน่ละแม่เธอเป็นพยาบาลหนิ

" เกลกลับก่อนนะคะ ขอบคุรอีกครั้งนะคะ คุณกวิน บอส " เกวลินส่งยิ้มหวานให้จนคนที่มองอยู่ต้องหันหน้าหนีมองไปทางอื่นเพราะกลัวใจตัวเองที่มันเริ่มมีปฏิกิริยาตอบโต้ขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากนานวันที่ได้รู้จักเธอ หญิงสาวเดินกระเพกออกไปที่ประตู ก่อนจะหันมามองเขาที่เดินมาส่งเธอที่หน้าประตู เขามงลงไปที่เท้าของหญิงสาวอีกครั้ง

" เกลโอเคค่ะ สบายมาก " พอเกวลินพ้นประตูเขาก็แทบจะปิดประตูทันที แต่ว่าเธอกลับดันประตูไว้และเปิดจนเห็นหน้าของชายหนุ่มอีกครั้ง

" ฝันดีนะคะ คุณกวิน " เสียงหวานเอ่ยบอก ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไร้เดียงสา ก่อนที่เขาจะปิดประตูและมาแอบยิ้มคนเดียวในห้อง

" หึ้ย ยิ้มอะไรวะ " สาตามองเห็นตัวเองในกระจกก็แอบตำหนิตัวเองเบาๆ (จังหวะโบ๊ะบ๊ะสุด)