เมื่อวริศมาถึงพริมาก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อีกครั้งเมื่อเห็นเขามายืนตรงหน้า
วิราณีเห็นสถานการณ์นั้นเธอก็ไม่อยากที่จะอยู่รบกวนแล้วเลือกที่จะเข้าห้องนอนของตนเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งคู่
“พี่จะมาพูดเรื่องของลูก” ดวงตาคมที่มีร่องรอยของการเสียน้ำตามาก่อนหน้านี้ ทำให้พริมารู้สึกกลัวแต่ก็ไม่กล้าถามอะไรออกมา
“ไม่ต้องกังวลนะคะ พรีมจะเอาเด็กออกค่ะ” เธอพูดเสียงเครืออย่างคนที่สิ้นหวัง
แม้ในใจจะหวังลึกๆ ว่าการที่เขามาหาเธอในครั้งนี้เป็นเพราะอยากรับผิดชอบ แต่มันคงเป็นความหวังที่ตั้งไว้สูงเกินไป
วริศมองเธอด้วยสายตาที่เห็นใจ ความเคืองแค้นในสิ่งที่เธอทำนั้นไม่ใช่สาเหตุที่เขาจะต้องทำร้ายสิ่งมีชีวิตที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน
“ไม่ต้องทำแท้ง พี่จะรับผิดชอบลูกเอง” จบประโยคนี้พริมาก็ร้องไห้ออกมา คาดไม่ถึงว่าเขาจะมาที่นี่เพื่อแสดงความรับผิดชอบ
“ทั้งพรีมและลูก พี่จะรับผิดชอบเอง ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นพ
