วารีรัตน์ทำงานจนลืมเวลา กว่างานจะเสร็จงานก็ปาไปเกือบหนึ่งทุ่ม หญิงสาวจึงรีบกลับทันทีที่งานเสร็จ
พอเธอมาถึงที่พักก็ตรงไปที่ห้องของศิระเพื่อที่จะไปกินอาหารกับเขาตามนัด
ศิระเองที่รออยู่ก็ดีใจเมื่อเธอกลับมาเสียที เขารีบอุ่นอาหารที่ทำเสร็จแล้วจัดวางให้เธอบนโต๊ะพร้อมกับจานของตัวเอง
หญิงสาวเห็นท่าทางของเขาที่ตื่นเต้นกับการมาถึงของเธอและจานอาหารของเขาที่ยังไม่กินก็อมยิ้มที่เขารอกินพร้อมเธอ “พีศิระยังไม่กินเหรอคะ”
“พี่อยากกินข้าวพร้อมน้ำ” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แววตาที่สื่อออกมานั้นเต็มไปด้วยความห่วงใยมากกว่าจะเป็นความใคร่หรือความปรารถนา
“น้ำขอโทษนะคะ พอดีว่าประชุมงานไม่เสร็จเวลาเลยยืดเยื้อออกมานิดหน่อย”
“ไม่เป็นไรเลยครับพี่รอได้” ทันทีที่พูดจบเสียงท้องก็ร้องดังออกมาทำให้หญิงสาวอมยิ้ม ในขณะที่เขาหัวเราะเบาๆ กลบเกลื่อนความเขินอายเมื่อกระเพาะเจ้ากรรมส่งเสียงออกมาให้รู้ว่าเขาหิว
“วันห
