ไป๋อวี่จำเรื่องราวของกระพรวนได้เป็นอย่างดี การล่าเกิดขึ้นมาเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ขุ่นเคืองของเฉินเฟยหย่า ยามนี้เขาจะไม่สนใจคำขอร้องที่ไป๋อวี่อ้อนวอนให้หยุด
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง
เขาสะดุ้งตื่นตาสว่างเพราะความน่ากลัวกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ทุกขณะ เสียงกระพรวนดังกระทบกันเป็นระยะอยู่ด้านนอก
ครั้นเห็นแล้วว่าหากออกไปทางประตูในเวลานี้ ย่อมต้องประจันหน้ากับผู้ล่าอย่างแน่นอน ไป๋อวี่จึงพรวดพราดลุกจากเตียงแล้วกระโดดออกไปทางหน้าต่างในพริบตา
ก้าวขายาว ๆ รีบร้อนวิ่งไปทางด้านหลังของตำหนัก หัวใจเต้นรัวราวกับใครบางคนตีกลองอยู่ข้างใน สายตามองไปยังกำแพงสูงเลยศีรษะห้าคืบตรงด้านหน้าที่ห่างออกไปอีกไม่กี่ก้าว
โชคดีนัก เขาได้ใช้เวลาว่างเดินสำรวจทิศทางของตำหนักแห่งนี้ทุกซอกทุกมุมจนจำได้ขึ้นใจ เผื่อเอาไว้ว่าหากเกิดสถานการณ์อย่างคืนนี้ จะได้มีที่หลบซ่อนจนกว่าธูปหนึ่งดอกจะมอดไหม้จนหมดไป
เขายืนหอบหายใจหน้ากำแพงอยู่คร
