ตอนที่ ตกหลุมรัก
1210 คำ
Pim Part
ทุกคนเชื่อเรื่องของพรหมลิขิตกันรึเปล่าคะ สำหรับฉันแล้วเรื่องนี้ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไร้สาระเกินไป จนกระทั่งฉันบังเอิญวิ่งไปชนกับผู้ชายคนนึงเข้าอย่างจังที่ตึกคณะวิศวกรรมศาตร์เมื่อสามวันก่อน แถมผู้ชายคนนั้นยังรู้จักกับพี่ภูผาลูกพี่ลูกน้องของฉันอีก
จริงสิฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยนี่นา ฉันชื่อว่าพิมฐา เรียกสั้นๆว่าพิม ฉันพึ่งย้ายมาจากเชียงใหม่ คือย้ายตามพ่อกับแม่มาเอาง่ายๆเลย
แล้วตอนนี้ฉันก็เข้าเรียนที่มหาลัยLได้สามวันแล้ว อีกอย่างพี่ภูผาลูกพี่ลูกน้องของฉันก็เรียนที่นี่ด้วยที่สำคัญไปกว่านั้นตอนนี้ฉันกำลังตกหลุมรัก ตกหลุมรักหลานรหัสของพี่ชายฉันเข้าอย่างจัง ?
.
.
.
ย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อน
@คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยL
'ยัยจี ฉันรอแกอยู่หน้าตึกคณะของแกนะรีบๆลงมาหละ!'
ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์หลังจากที่เพื่อนรักสมัยเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ของฉันมันรับสาย
'โอเคจ้า เดี๋ยวฉันลงไปหานะแกรอแป๊บนึง'
'ค่ะ....ให้ไวเลยนะแก'
ติ๊ด!!
พูดจบฉันก็กดวางสายมันไปทันที ก่อนที่จะหันไปสำรวจรอบๆพื้นที่ของตึกนี้ แล้วสายตาของฉันก็ไปหยุดที่ผู้ชายคนนึง ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งหันหลังมาทางฉันแต่ฉันก็จำเขาได้ดี ก่อนที่ฉันจะยกสองมือขึ้นมาป้องปากแล้วตะโกนออกไป
'พี่ภูผา!'
ขวับ!
ทุกคนต่างพากันหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว รวมทั้งพี่ภูผาด้วย
O.O
O.O
O.O
O.O
ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!
พอฉันเห็นแบบนั้นฉันก็วิ่งตรงไปที่พี่ภูผาทันที แต่ระหว่างนั้นฉันกับวิ่งไปชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง ก่อนที่ฉันจะล้มลงไปทับบนตัวของเขา
ปึก!
'เห้ย!'
โครม!
จุ๊บ?
0.0
เชี่ยแล้วไง คือตอนนี้ปากของฉันดันไปจุ๊บกับปากของผู้ชายคนนี้เข้า แถมพอฉันได้เห็นหน้าเขาชัดๆฉันก็แทบจะละลายตายไปตรงนี้เลยจ้า ผู้ชายบ้าอะไรโคตรหล่อ ว่าที่พ่อของลูกฉันในอนาคตชัดๆ ว่าแต่ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดีวะเนี่ย น่าอายชะมัด เอ๊ะหรือว่าจะแกล้งเป็นลมดี พอคิดได้แบบนั้นฉันก็หลับตาลงทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงเขาตะโกนร้องเรียกฉัน พร้อมกับเสียงฝีเท้าหลายคู่ที่วิ่งมาทางนี้
'เธอ ตื่นดิวะ เห้ยนี่ถึงกับเป็นลมเลยเหรอ!'
'พิม ยัยพิม!'
อ่อที่แท้ก็พี่ภูผานี่เอง ถึงพี่จะร้องเรียกหนูให้ตายยังไงหนูก็ไม่ตื่นหรอกพี่ อิอิ
แล้วฉันที่นอนหลับตาอยู่ตรงนี้ก็ได้ยินบทสนทนาของสองคนนี้ที่พูดกัน
'พี่รู้จักเหรอ?'
'น้องฉันเองแหละ แล้วนี่แกเจ็บตรงไหนป่ะ?'
'ผมไม่เป็นไร แต่พี่รีบพาเธอไปที่ห้องพยาบาลก่อนเหอะ เมื่อกี้เธอคงจะตกใจที่ปากของเราสองคนแตะกัน!'
ไม่ได้ตกใจซะหน่อย แค่หนีความอับอายเฉยๆ แหะๆ ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ
'เออ งั้นเดี๋ยวฉันพายัยพิมไปที่ห้องพยาบาลก่อนนะ!'
พอพี่ภูผาพูดจบ พี่เขาก็อุ้มฉันขึ้นจนตัวฉันลอยขึ้นจากพื้นทันที ก่อนที่จะมีเสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา
'ไอ้ผา นี่แกนอกใจยัยนุ่นเหรอ?'
'อย่าพึ่งถาม กูหนัก!'>|||||<
พี่ภูผาพูดขึ้นหลังจากที่พี่ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ ไอ้พี่บ้าตัวฉันไม่ได้หนักขนาดซะหน่อยเหอะ สักพักพี่เขาก็อุ้มฉันมาถึงห้องพยาบาลจนได้
'นักศึกษาเป็นอะไรมาคะ!'
'น้องเป็นลมครับ อาจารย์!'
พี่ภูผาพูดขึ้นพร้อมกับวางฉันลงบนเตียงในห้องพยาบาลทันที ฉันคิดว่าแบบนั้นนะก็เมื่อกี้เขาพูดกันว่าจะพาฉันมาที่ห้องพยาบาลนี่นา
'เดี๋ยวอาจารย์ดูแลให้ พวกเธอออกไปรอข้างนอกกันก่อน!
'ผมฝากด้วยนะครับ!'
'จ๊ะ!'
แล้วพอพวกพี่ภูผาออกไป อาจารย์ก็ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันออกประมาณสองเม็ด ก่อนจะเอาสำลีที่ชุบแอมโมเนียมาให้ฉันดม ซึ่งฉันก็ทำเนียนนอนหลับตาอยู่แบบนั้นจนเวลาผ่านไปสักพัก
'อ่าวนักศึกษาฟื้นแล้วเหรอจ๊ะ รู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง!'
อาจารย์ถามฉันพร้อมกับมาช่วยพยุงตัวฉันให้ลุกขึ้นนั่ง
'ดีขึ้นแล้วค่ะ.....ขอบคุณมากๆนะคะ!'
ฉันพูดขอบคุณอาจารย์ประจำห้องพยาบาลออกไป แล้วสักพักอาจาย์ก็อนุญาติให้ฉันกลับได้
แอดดดดดดด!!!!
'พี่ผา!'
ฉันเรียกพี่ภูผาออกไป หลังจากที่ฉันเปิดประตูออกมาแล้วเห็นว่าพี่ภูผากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ว่าแต่ผู้ชายเมื่อกี้เขาไม่คิดที่จะมาทำแผลหรือตามมาดูฉันหน่อยรึไงนะ
'ไง ฟื้นแล้วเหรอ?'
'ก็เห็นอยู่ยังจะถาม!'^!^
ฉันตอบพี่ภูผากลับไปแบบกวนๆหลังจากที่พี่เขาถามฉันจบ ก่อนจะสอดส่องสายตามองไปรอบๆ
'กวนตีน เดี๋ยวโบกคว่ำ!'
นั่นไงโดนเข้าไปหนึ่งดอกแล้วยัยพิมเอ้ย
'แหะๆ แล้วนี่พี่ไม่มีเรียนเหรอ?'
'มี!'
'แล้วไม่ไปอ่า!'
'ก็รอแกฟื้นไง ยังจะถาม!' ^^
จ้า พี่ชายฉันคือเราสองคนน่าจะได้นิสัยแบบกวนตีนๆนี้จากแม่มา คือจะบอกว่าแม่ของฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของแม่พี่ภูผานะ
^...^
'นี่มองหาใคร?'
พี่ภูผาถามฉันพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากัน ฉันก็เลยได้โอกาสที่จะถามพี่ชายของฉันไป
'ผู้ชายที่หนูวิ่งชนเมื่อกี้ เขาไม่มาทำแผลเหรอ?'
พอฉันถามออกไปแบบนั้น พี่ภูผาก็หรี่สายตามองฉันแบบจับผิดทันที
'อ่อ ที่แท้ก็มองหาผู้ชาย ว่าแต่ทำไมถึงเป็นลมง่ายจังวะ เมื่อกี้เห็นไอ้ซันมันบอกว่าแกตกใจที่โดนมันจูบ!'
'เห้ย! ใครว่าจูบ แค่ปากแตะกันเฉยๆ แล้วนี่พี่รู้จักเขาเหรอ?'
'เก็บนอบ้างก็ได้!'
นั่นไงโดนไปอีกหนึ่งดอก นี่วันนี้ฉันจะได้คำพูดดีๆจากไอ้พี่บ้าคนนี้บ้างไหมวะเนี่ย
'ให้ตอบ ไม่ได้ให้หรอกด่าป่ะ จิ๊ส~~!'
'แล้วนี่มาไง พ่อกับแม่รู้ป่ะ?'
'รู้ดิ ก็พ่อกับแม่เป็นคนมาส่ง!'
'อ่อ แล้วนี่ทำไมแต่งชุดนักศึกษามอพี่วะ แกเรียนที่เชียงใหม่ไม่ใช่?'
'ตอนแรกก็เรียนที่เชียงใหม่นั่นแหละ แต่พ่อกับแม่ต้องมาอยู่กรุงเทพ หนูก็เลยต้องย้ายมาเรียนที่นี่!'
'เอ่อๆ แล้วตอนนี้ดีขึ้นแล้วใช่ป่ะ แกไม่เจ็บตรงไหนนะ!'
'ไม่เจ็บเลย ว่าแต่ผู้ชายเมื่อกี้ชื่อไรนะ?'
แล้วหลักจากนั้นพี่ภูผาก็เอาแต่ถามเรื่องของฉันจนกระทั่งมีเสียงนึงดังมาจากทางด้านหลังของพี่เขา
'พี่ผา!'
ขวับ!!
0.0
*.*
'ไอ้ซัน!'
- ผู้เขียน
