ตอนที่ 2 อ่อยมาอ่อยกลับ
725 คำ
‘ไอ้ซัน!’
‘ครับ’
แล้วพอฉันมองไปทางด้านหลังของพี่ภูผาฉันก็เห็นผู้ชายคนที่ฉันวิ่งชนเมื่อกี้เขามองมาทางนี้พร้อมกับขานรับคำพี่ชายของฉัน
‘มาทำไม?’
‘มาดูน้องพี่ไง!’
เห้ยนี่เขามาดูฉันจริงๆงั้นเหรอ แล้วทำไมต้องยิ้มหล่อซะขนาดนั้นด้วยเนี่ยใจจะละลายอยู่แล้วเว้ย!!
‘เหรออออ งั้นก็ดูกันตามสบายนะ พี่ไปเรียนก่อน!
‘พี่ผา เดี๋ยวดิ๊!’
แล้วก่อนที่พี่ภูผาจะเดินไปจากตรงนี้ฉันก็เรียกเขาเอาไว้ พร้อมกับขยับเข้าไปใกล้ๆแล้วกระซิบบอกพี่ภูผาไปว่า
‘หนูว่าหนูเจอพ่อของลูกแล้ว!’
‘อะไรนะ ไอ้ซันทำแกท้องเหรอ?’
ไอ้พี่บ้ามันก็ตะโกนออกมาซะดัง จนทำให้ผู้ชายที่ชื่อซันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมเลย ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆป่ะ
‘จะเสียงดังทำไมเล่า!’
‘เมื่อกี้พี่ผาว่าไงนะ?’
ฉันกระซิบบอกพี่ภูผาไป ก่อนที่ผู้ชายชื่อซันจะพูดออกมา แล้วไอ้พี่บ้านี่ก็ดันตอบเขาไปอีก
‘ยัยพิมพ์มันบอกว่าแกเป็นพ่อของลูกมัน ฮ่าๆๆ พี่ไปเรียนแล้วนะ บ๊าย!!’
พอพี่ภูผาพูดจบ เขาก็ทิ้งฉันให้อยู่กับว่าที่พ่อของลูกแค่สองคน
‘ไอ้พี่บ้า....อย่าให้ถึงทีฉันบ้างแล้วกันนะ!’
ฉันตะโกนไล่หลังพี่ภูผาไป ก่อนที่จะหันไปมองทางพี่ซันที่ตอนนี้กำลังยืนจ้องหน้าฉันอยู่ แล้วจู่ๆเขาก็พูดออกมา
‘ชอบฉันเหรอ?’
อื้อหือ ถามตรงๆแบบนี้หนูก็จะตอบแบบตรงๆเลยนะพี่
‘ชอบ.....แล้วก็อยากได้เป็นพ่อของลูกด้วย!’
เขามองหน้าฉันแบบทึ่งๆ คิดไม่ถึงหละสิว่าฉันจะตอบไปแบบนี้ แล้วเขาก็ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับกระซิบมาที่ข้างหู
‘ถ้าจะอ่อยขนาดนี้....ไปหาพี่ที่ห้องเลยก็ได้นะ!’
พอฉันได้ยินเขาพูดแบบนั้น ฉันก็เลยตอบกลับเขาไปทันที
‘ได้เหรอพี่....งั้นบอกเบอร์ห้องมาสิเดี๋ยวคืนนี้หนูไป!’
‘หึ!’
พอฉันพูดจบเขาก็หัวเราะในลำคอทันที ก่อนจะหยิบปากกาออกมาแล้วเอามาเขียนบางอย่างลงบนฝ่ามือของฉัน
จากนั้นเขาก็กระซิบมาที่ข้างหูของฉันอีกครั้ง
‘ถ้าอยากได้ก็แอ๊ดไลน์มา.....แล้วพี่จะรอนะครับ!’
และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวของฉันกับพี่ซันที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ งืออออออ~~~
.
.
.
กลับมาที่ปัจจุบัน
"พิม....พิม....ยัยพิม!!!!"
"ห๊ะ...มีอะไรเรียกซะดังเลย!"
ฉันพูดขึ้นหลังจากที่ยัยจีมันตะโกนเรียกฉันจนคนที่นั่งอยู่แถวนี้ต่างพากันหันมามอง
"นี่ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วนะ นั่งยิ้มอย่างกับคนบ้าอยู่ได้!"
"อ่าวเหรอ....แหะๆ!"
"แล้วนี่แกมาที่คณะฉันทุกวันแบบนี้ แกไม่มีเรียนรึไง ห๊ะ!"
แล้วยัยจีมันก็ถามฉันออกมา คือจะบอกว่าหลังจากวันนั้นวันที่ฉันเจอพี่ซัน ฉันก็มาที่คณะวิศวะทุกวันเลย แต่ก็ไม่เคยเจอพี่เขาสักวันเช่นกัน นี่มันก็ตั้งสามวันแล้วนะ พี่เขาไม่มาเรียนกันบ้างรึไง เห้อออออ!!
"ไม่มี....เห้ยแกเดี๋ยวฉันมานะ!"
0.0
ฉันตอบมันไปยังไม่ทันจะจบ สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นคนที่ฉันกำลังคิดถึงเมื่อกี้เดินมาพอดี
ตึกตึกตึก!!
"พี่ซัน...แฮร่กๆ!"
ฉันรีบวิ่งไปหาพี่เขาทันที ก่อนที่จะไปยืนหอบแฮร่กๆอยู่ตรงหน้า
"วิ่งมาซะขนาดนี้....จะรีบมาบอกรักพี่รึไงครับ!"
"แล้วถ้าหนูบอกรักพี่.....พี่จะรับรักหนูรึเปล่าหละ!"
ก็เอาดิพี่คิดว่าหนูจะยอมแพ้รึไง ฉันมองหน้าเขาพร้อมกับยักคิ้วส่งไปให้ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาใกล้แล้วกระซิบมาที่ข้างหูของฉัน
"งั้นก็รีบแอ็ดไลน์พี่มาสักทีสิครับ หึ”
- ผู้เขียน
