“อ้าว! จะเอายังไงกันแน่ล่ะเมียจ๋า...สั่งให้ปล่อย ผมก็ปล่อยตามคำสั่งแล้ว ยังไม่พอใจอีกหรือครับ ทูนหัว”
ผู้พันฟาเรลล์ลอยหน้าลอยถาม ลอบอมยิ้มจนปวดกราม ขณะถูกดวงตากลมโตถลึงมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“แบบนี้เขาเรียกว่าจับทุ่มลงดินต่างหาก”
ชายิกาเหน็บแนมด้วยความเจ็บใจ พอลุกขึ้นยืนได้ ก็ทำท่าจะถลาเข้าไปในรถจิ๊ปอีกครั้ง แต่ถูกมือใหญ่คว้าตัวไว้เสียก่อน
“มานี่เลย ชายิกา อยากได้อิสระไม่ใช่หรือ ผมมอบให้ตามที่คุณต้องการแล้ว ทำไมไม่รีบคว้าไปล่ะครับ”
“ฉันไม่โง่เอาชีวิตไปทิ้งกลางทะเลทรายแห้งแล้งนี้แน่”
“ถ้ายังงั้นก็เลือกเอา ระหว่างหาทางไปสนามบินด้วยตัวเอง กับการกลับไปเป็นเมียเชลยของผม คุณจะเลือกอย่างไหน”
‘ไม่ว่าคุณจะเลือกข้อไหน คุณก็ยังเป็นชายิกาของผมอยู่ดี’
ผู้พันฟาเรลล์เอ่ยต่อท้ายอย่างเจ้าเล่ห์ กล้าเอาหัวเป็นประกันว่าหญิงสาวที่แกร่งอย่างชายิกา จะต้องเลือกข้อแรกเป็นแน่
และก็เป็นจริงดั่งท
