บทที่ 20

1140 คำ

“ถ้ายังงั้นก็อย่าหลบสิ ปล่อยให้ฉันชกหน้าคุณเต็มๆ หมัดสักที” ชายิกาเค้นเสียงท้าลอดไรฟัน นึกโมโหที่ชายชาติทหารผู้นี้มีความไวเป็นเลิศ เธอไม่สามารถปล่อยหมัดไปชกใบหน้าคมเข้มของเขาได้สักที “เชื่อก็โง่แล้ว” ผู้พันฟาเรลล์ตอบปนเสียงหัวเราะร่วน สนุกไปกับการยั่วยวนให้ชายิกาโกรธจนหน้าแดงซ่าน และเมื่อเบื่อการเล่นเกม อีกทั้งอยากทำมากกว่าการจูบบนเรียวปากอิ่มสีหวาน พอชายิกาเงื้อมหมัด หมายจะชกหน้าเขาอีกครั้ง จึงคว้ามือเล็กไว้แน่น แล้วดึงร่างบางระหงให้ถลาเข้าหา กักขังเธอไว้ด้วยอ้อมกอดอันแข็งแกร่ง “เลิกชกหน้าสามีได้แล้ว เมียจ๋า...รู้ไหมว่าตอนนี้ผมอยากจูบคุณที่สุด” ผู้พันฟาเรลล์เผยความต้องการให้เห็น ดวงตาคมกริบโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความปรารถนา “ลองจูบสิ ฉันจะกัดลิ้นให้ขาดไปเลย” เค้นเสียงขู่ไปแล้ว ชายิกาก็นึกก่นด่าตัวเอง ที่ดันพูดออกมาให้ผู้พันฟาเรลล์ระมัดระวังตัวไว้ก่อน “เสียใจด้วยนะเมียจ๋า...ผมไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม