4
1224 คำ
“พี่ชัยไปอยู่ที่โน่นดูแลตัวเองด้วยนะคะ ไม่รู้ว่าวันที่พี่ชัยไปต่างประเทศบัวจะมีโอกาสไปส่งที่สนามบินหรือเปล่า” หญิงสาวรู้ดีว่าถ้าไปส่งเขาจะต้องเจอกับเครือญาติของอนันตชัยแน่นอน แล้วทีนี้คำกระแหนะกระแหน เสียดสีต่างๆ นานาก็จะลอยเข้ามากระทบกับส่วนรับฟัง ความด้อยเนื้อต่ำใจก็จะตามมาท้ายสุดคือน้ำตาที่ไหลรินเป็นกระบวนการสุดท้าย หากเลี่ยงได้เธอก็จะเลี่ยงการเผชิญหน้ากับญาติของเขา
“ช่างมันเถอะจะไปส่งได้หรือว่าไม่ได้ก็ช่างมัน เอาเป็นว่าก่อนวันเดินทางพี่มาหาบัวที่บ้านก็แล้วกันนะ แล้วพี่จะพาบัวกับคุณป้าไปหาของอร่อยๆ ทานกันเป็นการเลี้ยงส่ง เอาอย่างนี้ดีกว่า” อนันตชัยรู้ความหมายที่หญิงสาวพูดออกมาดีว่ามันหมายถึงอะไร ไม่ใช้ไม่มีโอกาสที่จะไปส่งแต่เลี่ยงที่จะไปเจอหน้าใครๆ มากกว่า
“ก็ได้ค่ะ บัวตามใจพี่ชัย” หญิงสาวรับคำเสียงใส
“บัว...ที่หน้าน่ะโดนลุงสักทำร้ายอีกแล้วใช่ไหม” มือบางที่กำลังล้างจานชะงักลง เมื่อได้ยินคำถามตรงๆ จากเขา อนันตชัยสังเกตเห็นตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นดวงหน้างามแล้ว แต่เขาไม่อยากจะเอ่ยถามต่อหน้านวลจันทร์มากกว่า
“ช่างเถอะคะพี่ชัย บัวชินแล้ว” บัวบุษยาตอบเสียงสั่น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชายหนุ่มถามคำถามนี้ มันเป็นครั้งที่เท่าไหร่หญิงสาวเองก็ไม่อาจนับได้ แล้วประโยคต่อมาที่เขาจะพูดนี้คือคำพูดทุกครั้งที่ได้รับคำตอบจากเธอ
“พี่จะหาคอนโดให้ป้านวลกับบัวอยู่ดีไหม จะได้ไม่ต้องทนอยู่ที่นี่” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสารและเห็นใจถูกเปล่งออกมาทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ คำตอบของหญิงสาวก็เช่นกันมันยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
“ไม่ค่ะ บัวจะอยู่ที่นี่กับแม่ แม่เองก็ไม่อยากไปจากที่นี่เหมือนกัน ขอบคุณพี่ชัยมากนะคะที่เมตตาบัวกับแม่” หญิงสาวหันมาพนมมือไหว้ชายหนุ่มเชื้อสายจีนด้วยความรักและซาบซึ้งใจในความมีน้ำใจในครั้งนี้ หากแต่เธอกับมารดารับความปรารถนาดีนี้ไม่ได้จริงๆ ถ้าทำตามคำพูดเขาบอก เธอจะกลายเป็นคนเห็นแก่เงิน เห็นแก่ความสุขสบายที่เขาหยิบยื่นให้ตามที่ทุกคนครหา อีกข้อบ้านหลังนี้คือความทรงจำเดียวที่จะระลึกถึงสุรินทร์บิดาของบัวบุษยาและเป็นสามีของนวลจันทร์ นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ทั้งสองต้องทนอยู่ที่ขุมนรกขุมนี้
“ถ้าบัวเปลี่ยนใจเมื่อไหร่บอกพี่นะ พี่จะช่วย” เขารั้งร่างบางมากอดเอาไว้แนบอก จูบที่เรือนผมนุ่มของเธอด้วยความรักสุดหัวใจ อ้อมแขนเล็กๆ กอดตอบร่างสูงโปร่งเช่นกัน
“ขอบคุณมากค่ะพี่ชัย” หญิงสาวกล่าวขอบคุณ ก่อนจะดันตัวออกห่างอย่างสุภาพ หันไปสนใจกับจานชามที่กำลังล้างต่อโดยมีชายคนรักเป็นผู้ช่วยจนกระทั่งทุกอย่างแล้วเสร็จ อนันตชัยอยู่สนทนากับหญิงคนรักและนวลจันทร์ต่ออีกประมาณหนึ่งชั่วโมงจึงขอตัวกลับบ้าน บัวบุษยาทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีเดินไปส่งคนรักที่หน้าบ้าน
“พี่ไปก่อนนะ พรุ่งนี้พี่อาจจะแวะมาหาบัวไม่ได้แล้วพี่จะโทรหานะ” อนันตชัยเอ่ยบอกคนรักขณะที่กำลังจะก้าวเข้าไปในรถคันหรู
“ค่ะพี่ชัย” หญิงสาวรับคำพร้อมกับโบกมือให้คนรัก ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไปจากหน้าบ้าน เธอมองท้ายรถยนต์ที่ค่อยๆ ห่างสายตาของตัวเองไปอย่างครุ่นคิด ฐานะของเธอนั้นต่างกับเขามากเหลือเกิน มากพอที่จะเกิดช่องว่างขนาดใหญ่ เป็นช่องว่างที่ดูเหมือนมันจะไม่ถูกเติมเต็มด้วย บิดามารดาและเครือญาติทุกคนของอนันตชัยรังเกียจคนจนอย่างเธอ รังเกียจความรักที่บริสุทธิ์ไม่มีอะไรแอบแฝงของเธอ ไม่ได้คบหากับเขาเพราะเงินหรือความสะดวกสบายอย่างที่คนอื่นเข้าใจ บัวบุษยารักอนันตชัยเพราะเขาเป็นเขา เป็นคนดีเสมอต้นเสมอปลาย ไม่คิดที่จะรังเกียจคนฐานะที่ด้อยกว่า ไม่รังเกียจที่มีพ่อเลี้ยงขี้เมา
เสียงลมหายใจถูกระบายออกมาอย่างกลัดกลุ้มเมื่อนึกถึงหนทางรักที่เต็มไปด้วยอุปสรรคและขวากหนามของตัวเอง ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากได้แต่งงานกับเขาจริงๆ ชีวิตสมรสของเธอจะเป็นเช่นไร มีความสุขมากน้อยแค่ไหน มีเพียงสิ่งเดียวที่หญิงสาวนึกภาพออกตั้งแต่ตอนนี้คือสายตาดูหมิ่น เหยียดหยามซึ่งเธออาจจะได้รับมันไปตลอดชีวิตการสมรสความอดทนที่มีอยู่ในตัวเองคงต้องนำออกมาใช้อย่างไร้ขีดจำกัดแน่นอน
“มาแล้ว มาแล้วขอบคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์” ราตรียกมือไหว้เหนือศีรษะขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลายเมื่อเห็นบัวบุษยาเดินเข้ามาในสปอร์ตคลับ อันที่จริงวันนี้ไม่ใช่วันทำงานของสาวน้อยแสนดีคนนี้เลย เพียงแต่ว่ามันมีเรื่องด่วนมากๆ มากถึงขนาดที่เธอต้องโทรศัพท์ไปตามให้มาที่นี่เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ นั่งแท็กซี่มาเลยก็ได้แล้วเธอจะเป็นคนออกค่ารถให้เอง
เรื่องด่วนที่ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อตอนสายของวันนี้ ชายหนุ่มนามว่าเซสโต้เดินทางมาที่นี่ พร้อมกับแนะนำตัวว่าเป็นลูกน้องของแอนโตนิโอ โรมาซ เพื่อนสนิทของเหมันต์หุ้นส่วนรายใหญ่ของทรี สปอร์ตคลับ ราตรีจึงต้อนรับขับสู้อย่างดีเพราะแอนโตนิโอคือลูกค้าโกลด์คลาสของที่นี่
“มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ”
“คือว่าคุณแอนโตนิโอเจ้านายของผมต้องการเทรนเนอร์ส่วนตัวสักคนนึงครับ จะให้ไปดูแลแนะนำเกี่ยวกับการออกกำลังกายที่คอนโด เจ้านายให้ชั่วโมงละห้าพันครับ ไม่ทราบว่าคุณสามารถจัดหาให้ได้หรือเปล่าครับ” เซสโต้บอกจุดประสงค์ที่มาในวันนี้ให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ราตรีตาโตเท่ากับไข่ห่านเมื่อได้ยินตัวเลขที่อีกฝ่ายเสนอมา ราคาต่อชั่วโมงที่ชายหนุ่มตรงหน้าเสนอมานั้นมากกว่าราคาที่สปอร์ตคลับกำหนดหลายเท่า มีหรือที่ราตรีจะจัดหาให้ตามที่ร้องขอไม่ได้
“ยินดีค่ะ ยินดีมากเลยค่ะ ไม่ทราบว่าต้องการวันไหนคะ”
“วันนี้ครับ เจ้านายของผมอยากให้เริ่มงานวันนี้เลยครับ”
“วันนี้” ราตรีทวนเสียงสูง สีหน้าตกใจ “วันนี้เลยเหรอคะ แน่ใจนะคะ”
“ใช่ครับวันนี้ ไม่สะดวกเหรอครับ”
“แหม...สะดวกค่ะ สะดวกแน่นอนค่ะ ดิฉันจะจัดหาคนให้วันนี้เลยนะคะ” ราตรีรับคำโดยทันทีเพราะไม่อยากเสียลูกค้าวีไอพีคนนี้ไป อีกทั้งยังเป็นเพื่อนสนิทของหุ้นส่วนรายใหญ่ของที่นี่อีก หากเธอทำตามความต้องการของอีกฝ่ายไม่ได้ มีหวังได้กระเด็นออกไปจากทรี สปอร์ตคลับชัวร์
- ผู้เขียน
