พร่าพรหมจรรย์นางฟ้า

บทที่3.วิมานรักวิมานทุกข์...

“ออกไปนะ เอาของคุณออกไปเลย ฟ้าเจ็บ!! เจ็บ บอกว่าเจ็บได้ยินไหม?” เพราะเสียงแว๊ดๆ ที่แผดใส่ ชายหนุ่มหลุดออกมาจากความคิดตัวเอง เขาเบ้ปากใส่เนตรอัปสร ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ

“ฉันก็ตายนะสิถ้าให้หยุด เข้าไปลึกสะขนาดนี้ เข้าไปอีกหน่อยคงไม่ถึงตายหรอกน่า” เป็นเพราะแววตากราดเกรี้ยวของคนใต้ร่าง ความถือดีและอยากเอาชนะทำให้ชายหนุ่มกดลำตัวใหญ่ยาวตามที่ปากพูด

เนตรอัปสรอ้าปากค้าง ความเจ็บเสียดของที่ฝังแน่นเมื่อความแข็งตันครูดผ่านผิวเนื้ออ่อนนุ่ม มันเจ็บเสียดแปลกๆ มันปนเปกันจนแยกไม่ออกว่าความซ่านเสียวที่บังเกิดขึ้นกับความรู้สึกเจ็บร้าวสิ่งไหนมันมากกว่ากัน พระเจ้า!! ทำไมเธอถึงรู้สึกดีล่ะ ทำไมเธอถึงพอใจที่ชายหนุ่มไม่ถอยหลังกลับ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวของหญิงสาว เมื่อความเจ็บปวดค่อยๆ หายไปหลังจากชายหนุ่มฝังแน่นจมมิดและแช่ตัวนิ่งๆ โดยหันเหความสนใจของเธอเมื่อเขาหันไปฟอนเฟ้นเต่งเต้าของเธอเอง จนเธอเลอะเลือนลืมไปหมดสิ้นว่าไอ้บางสิ่งที่มีขนาดใหญ่ปักลึกเข้ามาในร่างกาย

พายุลูกใหญ่โหมพัด สาดใส่แบบรุนแรงจนร่างอวบอัดสั่นสะท้าน เธอครางเสียงแหบแห้ง ร่างกายชายิบเพราะพายุลูกนั้นคือ พายุที่หอบเอาไฟสวาทมาด้วย เคฮิลล์ คำรามลั่น แก่นกายแข็งชันถูกโอบรัดด้วยเนินนางนุ่มนิ่มความกระสันเสียววิ่งพล่านในร่างกาย เขาโหมเรี่ยวแรงที่มีล้นเหลือสาดใส่หญิงสาวแบบไม่ออมแรง

เนตรอัปสรครางเสียงระส่ำ เธอหัวหมุนเหมือนลูกข่าง ความรู้สึกแปลกๆ วิ่งพล่านในเส้นเลือดและมันทำให้เธอรู้เหมือนหลุดออกไปนอกโลกหลังความเจ็บปวดกลางร่างจางหายไป ร่างกายลอยคว้างเบาหวิว ไม่ว่าจะถูกจับเหวี่ยงไปทิศทางใด เธอพร้อมที่จะสนองตอบความต้องการของคนนำทาง ร่างกายเหมือนลูกโป่งที่ลอยอยู่กลางอากาศ มันเปล่งบวมขึ้น บวมขึ้น และระเบิด ปัง!! ในที่สุด

“อ้ายยย...” เสียงกรีดร้องกับร่างกายที่กระตุกสั่น ภายในช่องสวาทดูดตอดถี่ยิบ เคฮิลล์กระตุกยิ้มเขาส่งหญิงสาวถึงสรวงสวรรค์ได้สำเร็จ ชายหนุ่มจึงทุ่มเทแรงที่เหลือเพื่อจะกระโจนข้ามสิ่งกีดขวางและตามติดเธอไปเที่ยวบนสรวงสวรรค์อีกคน

“โอ๊คคค...” เสียงคำรามลั่นกับร่างกายที่เกร็งเครียด ชายหนุ่มสาดใส่ความต้องการของตัวเอง ในช่อสวาทคับแน่น เขาขยับตัวเนิบนาบให้สัดสวนอ่อนนุ่มรูดรัดสายธารขุ่นข้นออกไปจากร่างกายทุกหยาดหยด แล้วจึงทิ้งตัวทาบทับร่างกายชื้นเหงื่อของคนใต้ร่าง แข็งขาอ่อนแรงเมื่อถูกรีดพลังงานจนเกือบหมด ดวงตาสีน้ำตาเหลือบทองหรี่ปรือ เขาเหนื่อยอ่อนและต้องการพักผ่อน โดยไม่คิดจะถอดถอนแก่นกายออกจากช่องสวาทหวานฉ่ำสักนาทีเดียว

เคฮิลล์คิดในใจเขาขอพักยกสักสิบนาที ก่อนจะโรมรันในยกต่อไปเมื่อรู้สึกพึงใจในเรือนกายอวบอิ่มหอมหวานของเนตรอัปสร ชายหนุ่มพลิกตัวลงนอนด้านล่าง เขาเกาะเกี่ยวเอวบางตวัดร่างอ่อนปวกเปียกขึ้นมาเกยกายอยู่ด้านบน โดยที่ร่างกายของตัวเองยังฝังแน่นกลางกลีบดอกไม้แสนหวาน เนตรอัปสรปรือเปลือกตาแสนหนักอึ้ง เธออ่อนแรงไม่มีแรงจะขยับแม้แต่ปลายนิ้ว เขาอยากทำอะไร? หรือต้องการอะไรก็เชิญเถอะ!! เมื่อไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอจะขัดขืน เปลือกตาพริ้มหลับลง เธอจมดิ่งสู่ห้วงนิทราแสนสุขหลังจากอิ่มเอมในรสหวานแหลมจนล้นทะลัก...

“อือ...” เสียงครางเบาๆ ดังขึ้น มือเล็กๆ พยายามปัดป้ายขับไล่อะไรบางอย่างที่ยุ่มย่ามอยู่บนเนื้อตัวของเธอ ขัดขวางช่วงเวลาหลับสนิทอันแสนสุข

ชายหนุ่มดูดดื่มยอดอกสีสุกปลั่ง เขาเบี่ยงตัวหลบมือเล็กๆ ที่พยายามขับไล่ แต่สิ่งที่เขากำลังสาละวนอยู่นี่น่าสนใจกว่าเยอะแยะ หลังพักเอาแรงเกือบชั่วโมง เคฮิลล์ตื่นขึ้นมาและเริ่มต้นก่อกวนเนตรอัปสรอีกครั้ง ร่างกายเขาพร้อมพลั่กและกระหายหิว จนคิดว่าครั้งนี้จะลากยาวจนกว่าจะพึงพอใจ เอวสอบขยับช้าๆ เขาถอนตัวตนถอยหลังและสวนใส่ไปแบบเนิบนาบ ซึมซับความแน่นนุ่มที่โอบรัดรอบตัวตนของเขาเอง

“อ่า...” เนตรอัปสรรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังถูกจับโยนออกไปนอกโลกอีกครั้ง ความเสียดเสียวพลุ่งพล่านตีตื้นขึ้นมาจากช่องท้อง เธอครางเสียงแผ่ว เกลียดคร้านมากมายไม่อยากแม้แต่จะลืมตา ได้แต่ยอมรับความกระสันนั้นอยู่ในใจ แต่...เมื่อความรู้สึกมากมายไหลปร่ามากยิ่งขึ้น เธอไม่อาจต่อต้านได้แต่กลับเดินตามและยอมรับโดยดุษฎี

ครันเมื่อลืมตาขึ้นมา เธอจึงรู้ว่าที่กำลังรู้สึกไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริงอันโหดร้ายเธอถูกชายหนุ่มย่ำยีถูกเขาชักชวนให้หลงไปในเกมส์สวาทที่เผ็ดร้อนและซาบซ่าน ร่างกายเจ้ากรรมดันไม่ฟังคำสั่งเจ้าของ มันตอบโต้ชายหนุ่มแบบถึงพริกถึงขิงๆ พอกับการที่เขายัดเหยียดให้

ความอดสูทำให้เธอพริ้มเปลือกตาหลุบลง น้ำใสๆ ที่กลั่นออกมาจากหัวใจใสร่วงตามหางตา เสียงสะอื้นที่ดังเบากว่าเสียงครางเมื่อดำกฤษณาเข้าครอบงำร่างกายและหัวใจ เนตรอัปสรจึงจมดิ่งในห้วงเหวลึก ทำได้แค่ตะเกียกตะกายไขว่คว้าหาความสุขใส่ตัว ลืมสิ้นความอับอาย กระโจนตามติดไม่ว่าชายหนุ่มจะชักจูงไปในรูปแบบไหน?!!

“อ้ายยยย...” เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วหนา เป็นครั้งที่เท่าไรที่เคฮิลล์ทำให้เธอหลุดโลก เสียงกรีดร้องที่แสดงให้เห็นถึงความสุขสม กลิ่นคาวๆ ของคราบน้ำรักที่โปรยหล่นเหมือนหยาดฝน หยดเกลื่อนกระจายทั่วพื้นเตียงนอน กลิ่นคาวๆ ลอยฟุ้ง เป็นมหกรรมรักมาราธอนที่เคฮิลล์สาดใส่นางฟ้าแสนสวย ชายหนุ่มเหมือนคนคลั่งรักเข้าชักชวนหญิงสาวเล่นเกมส์รักนับครั้งไม่ถ้วน ทำลายสถิติเก่าๆ จนหมดเพราะตั้งแต่หัวค่ำจนรุ่งสาง ชายหนุ่มจมจ่อมอยู่ในห้วงพิศวาสไม่หยุดไม่หย่อน

“พอ...แล้ว หยุดเถอะ!! ได้โปรด ฟ้าจะตายอยู่แล้ว” เสียงหอบกระเส่าวอนขอ เธอเหนื่อยแทบขาดใจ ร่างกายเหมือนจะหลุดเป็นชิ้นๆ เพราะเกมส์สวาทที่ชายหนุ่มมอบให้

เคฮิลล์หยัดกายขึ้นนั่ง เขายกมือเสยผมที่ยับยุ่งของตัวเอง ดวงตาสีน้ำตาลเหลือบทองมองทุกสิ่งรอบๆ ตัวด้วยความตกใจ ห้องนอนโอ่อ่าเหมือนถูกพายุใหญ่ถล่มใส่ มันเกลื่อนกระจายหาความเรียบร้อยในห้องนอนไม่เจอสักจุด มันดูยับยุ่ง ยุ่งเหยิง ทุกหย่อมในห้องล้วนถูกทำลายล้างด้วยกำลังมหาศาล เตียงนอนขนาดใหญ่ไม่เหลือชิ้นดี เศษขนเป็ดปลิวว่อนอยู่ในอากาศเมื่อหมอนใบโตถูกฉีกกระชากจนขนเป็ดนุ่มๆ หล่นกระจายเต็มพื้น ผ้าปูที่นอนหลุดรุย หมอนเอย ผ่าห่มเอย หล่นเกลื่อนไม่อยู่กับที่กับทาง พระเจ้า!! นี่เขาทำอะไรลงไป ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมามองคนข้างกาย สภาพของเธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงที่ถูกผู้ชายรุมโทรมเป็น10คน ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความเหนื่อยอ่อน ริมฝีปากบวมเจ่อ คราบต่างๆ เต็มใบหน้าเปรอะเปื้อนกระดำกระด่าง ร่องรอยบนร่างกายมีมากมายจนนับไม่ถ้วน ทั้งรอยฟัน รอยจูบปนเปกระจายเต็มทุกพื้นผิว

กูทำลงไปได้อย่างไรว่ะ!!...

เคฮิลล์กวาดตามองหาชุดคลุมที่มักจะมีอยู่ในห้องเสมอแต่เขาไม่เคยใช้ ชายหนุ่มกระโจนลงจากเตียง เขากระตุกชุดคลุมมาจากไม้แขวน เดินดุ่มๆ ทั้งที่ตัวเปล่าๆ ไร้เสื้อผ้าบนร่างกาย ชายหนุ่มสวมชุดคลุมของตัวเองบนตัวของเนตรอัปสร เขาช้อนอุ้มเธอขึ้นจากเตียงนอนก่อนจะก้าวเดินออกไปจากห้องอย่างฉับไว

“ไม่แล้วนะ!! ได้โปรด ฟ้าจะตายแล้ว?” เธอพยายามขัดขืนด้วยแรงอันน้อยนิด ไม่อยากได้ไม่อยากรับอะไรอีกทั้งสิ้น เมื่อสิ่งที่ได้รับมามากมายจนล้นอก

“ไม่แล้วน่า...จะพาไปนอน” ชายหนุ่มกระซิบเสียงดุๆ เขาเปิดประตูห้องนอนข้างๆ และผลุบหายเข้าไปในนั้นโดยมีสายตาตกตะลึงของสาวใช้ที่กำลังทำงานในหน้าที่ตัวเองมองตามแบบคาดไม่ถึง ที่เห็นผ่านตาคือแก้มก้นตึงๆ ของเคฮิลล์ ก่อนที่ประตูห้องจะปิดสนิท

อีกคนที่ตกใจยิ่งกว่าคือเบนส์!! หนุ่มการ์ดคู่ใจกึ่งๆ เลขานุการของชายหนุ่ม เขามาทันเวลาที่เจ้านายอุ้มนางฟ้าในชุดขาวหายเข้าไปในห้องรับรองแขกพอดี!! แต่อะไรไม่ว่า หนุ่มที่รักษาหน้าตาตัวเองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่มีใครได้เห็นสภาพแสนทุเรศของเคฮิลล์ ในความไม่พร้อมของเสื้อผ้าหน้าผม ยกเว้นคู่นอน วันนี้เบนส์ได้เห็นภาพเหล่านั้น เจ้านายเปลือย ผมยุ่งเหยิง ใบหน้าอิดโรย ขอบตาดำคล้ำ เดินผ่านหน้าเขาไปแบบเฉียดฉิว แถมยังตีคิ้วหลิ่วตาให้ ทำตัวเหมือนหนุ่มน้อยริรัก อะไรกันล่ะนี่