“เบนส์ หิวว่ะ หาอะไรให้กินหน่อยสิ ไปๆ แองเจิ้ง พลอย ไปหาอะไรรองท้องกันดีกว่าหิวชะมัด” ชายหนุ่มยิ้มกว้างๆ เขาเดินไปโอบไหล่ของเนตรอัปสรถึงแม้เธอจังตัวเกร็งแบบปุปปัป แต่เธอก็ไม่สะบัดมือเขาออกเหมือนทุกครั้งเป็นนิมิตหมายอันดี อืม...ยอมตามใจเจ้าหล่อนแล้วได้ผลตอบรับเป็นแบบนี้ ต่อไปเขาจะพยายามไม่ขัดใจเนตรอัปสรก็แล้วกันเธอจะได้อ่อนโยนลงและอาจจะยอมเขาแบบไร้ข้อแม้ วันข้างหน้าจะได้ไม่ต้องทุ่มเถียงกันบ่อยๆ
พลอยใสก้มใบหน้าลงเธอกัดเนื้ออ่อนๆ ในอุ้งปากจนลิ่มเลือดแผ่ซ่าน เมื่อมองเห็นท่าทีเอื้ออาทรของคนทั้งคู่ เคฮิลล์เหมือนจะลืมไปด้วยซ้ำว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้ เขาเดินโอบประคองอีผู้หญิงหน้าด้าน เดินลิ่วๆ ตรงไปยังส่วนห้องอาหาร ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะเดินตามไปหรือเปล่า สิ่งที่เขาสนใจมีเพียงแค่ผู้หญิงสาวสวยในอ้อมกอดคนนั้นคนเดียว ‘สักวันเถอะ เขาจะต้องเจ็บเหมือนที่เธอเจ็บ’ พลอยใสกดคามคลั่งแค้นเก็บกดเข้าไปที่เดิม เธอก
