“ปล่อยนะ อย่ามายุ่งกับฟ้า ผู้หญิงของคุณรออยู่ในห้องนู้น” เสียงโวยวายเสียงทุ่มเถียงกัน ดังผ่านหน้าห้องเธอแว่วๆ เป็นเพราะเปิดประตูระเบียงเอาไว้พลอยใสจึงได้ยินเสียงดังๆ นั้น
“เข้าไปอย่าพูดมาก ไม่รู้เป็นไงสิชอบแผลงฤทธิ์ก่อนประจำ ชอบให้ออกแรง หรือว่าชอบแบบโหดๆ เหอะ!!”
“คนบ้าใครชอบ บอกว่าไม่ๆ...หูแตกหรือไงล่ะ”
“หูไม่แตกหรอก แต่ฉันไม่อยากฟัง เข้าไปเลยจะโวยวายทำไม”
ปัง!!
ประตูห้องนอนใกล้ๆ ปิดงับลงไปและเสียงทุกๆ อย่างก็เงียบกลับมาเหมือนเดิม น้ำตาร้อนๆ ไหลร่วงอาบใบหน้านี่ไงล่ะเจ้าความสงสัยที่ติดค้างอยู่ในใจ เขาและเธอฉาบใบหน้าเหมือนไม่พอใจกันและกัน แต่เมื่อประตูห้องนอนปิดลง เธอรับรองได้ว่าเคฮิลล์คงไม่เสียเวลากับการต่อล้อต่อเถียง เขาคงฟัดเธอจนชุ่มปอดและพลอยใสเชื่อว่าเนตรอัปสรเองก็คงยินดีปรีดิ์เปรมกับรสสวาทที่จะได้รับ แต่มันทำให้เธอเจ็บ เจ็บแปลบๆ ตรงหัวใจนี่!!
“ไม่!! ไม่พลอยไม่ยอม คุณฮิลล์เป็นของ
