ตอนที่5 ข่าวร้าย

969 คำ

ตามทางเดินในตลาดทอดยาวรายล้อมไปด้วยร้านรวงมากมาย ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างพากันจับจ่ายใช้สอยกันอย่างวุ่นวาย หลิวหลีก็เช่นกัน วันนี้หญิงสาวออกมาเดินตลาดเพื่อเลือกซื้อของอย่างตั้งใจ โดยไร้ซึ่งสาวใช้ติดตาม นางมักจะชอบเดินตลาดคนเดียวมาแต่ไหนแต่ไร อืม... นางอยากเอาใจจูหยวนจางให้มากเข้าไว้ ยิ่งเห็นท่าทางหยิ่งยโสของเขาอย่างนั้นแล้ว นางยิ่งคึก! เอ.... นางเป็นอะไรมากหรือไม่กันนี่? เวลาผ่านไปครู่ใหญ่... หลิวหลียังคงเลือกเดินเข้าไปยังร้านขายผ้าเพื่อเลือกซื้อผ้าเอาไปตัดเย็บให้จูหยวนจาง นางมีฝีมือตัดเย็บไม่ด้อยไปกว่าผู้คนที่ทำอาชีพนี้เสียด้วยซ้ำ นางอยากตัดเย็บเสื้อผ้าให้เขาเอาไว้ใส่ในทุกโอกาส ทุกเทศกาล ทุกฤดูกาล อืม... นางกำลังทำให้ตนเองเหนื่อยเกินไปหรือไม่? ช่างเถอะ! ซื้อไปเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวดูอารมณ์อีกทีหนึ่ง หลิวหลีคุยกับตนเอง เถียงกับตนเองอยู่อย่างนั้น นางมั่นใจว่านางรักจูหยวนจาง แต่ทว่า! จูหยวนจางมิได้รักนาง นางอาจจะดูเป็นสตรีโง่งมอยู่บ้าง แต่นิสัยของนาง ถ้ายึดมั่นถือมั่นแล้ว นางไม่มีคำว่าถอย นางสะกดไม่เป็น! เวลาผ่านไปซักพัก... หลิวหลีเดินทอดน่องมาระยะหนึ่งจึงมาถึงร้านขายหนังสือ หญิงสาวรีบก้าวเท้าเข้าไปในร้ายขายหนังสือในทันทีอย่างไม่รีรอ นางเป็นพวกหนอนหนังสือ นางชอบอ่านหนังสือ ทุกแนว ทุกแบบ ในหนังสือมีทุกเรื่องที่นางอยากรู้ อา... เจอแล้ว! วิธีการห้ามครรภ์! แม้หลิวหลีจะได้แต่งงานออกเรือนกับบุรุษที่นางปักใจ แต่... นางยังไม่อยากมีบุตร เนื่องจากนางไม่อยากเอาเด็กน้อยมาเป็นข้ออ้างข้อผูกมัดใดๆ ถ้าจูหยวนจางจะรักนาง ย่อมต้องเป็นเพราะตัวนาง เขาควรรักนางเพราะตัวนาง มิใช่เอาลูกน้อยมาเป็นเครื่องมือ ถึงแม้ว่าการมีบุตร จะทำให้ครอบครัวได้รับการเติมเต็ม เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่... จะมีความหมายอะไร ถ้าการมีบุตรมิได้เกิดจากความรักของบิดาที่มีต่อมารดา เมื่อคิดได้ดังนั้นหลิวหลีจึงไม่รอช้า นางรีบจ่ายเงินเพื่อซื้อหนังสือเล่มนั้นในทันที ก่อนจะรีบเดินตรงไปเพื่อเข้าร้านขายโอสถตามคำแนะนำในหนังสือเกี่ยวกับตัวยาที่ทำให้นางระงับการตั้งครรภ์เอาไว้ได้ เมื่อกลับมาถึงเรือนในจวนแล้วนั้นหลิวหลีจึงไม่รอช้า นางรีบกระวีกระวาดเข้าไปยังห้องครัวพร้อมทั้งสั่งกำชับไม่ให้บ่าวไพร่คนใดได้เข้ามา และเพียงไม่นานยาสมุนไพรทั้งหลายก็ถูกบรรจุอยู่ในหม้อและถูกต้มเสร็จสรรพ หญิงสาวไม่รอช้ารีบนำยาหม้อนี้ใส่ถ้วยแล้วยกขึ้นดื่มกินในทันที "นั่นเจ้า กำลังทำอะไร!" เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นทำหลิวหลีถึงกับสำลัก แค่ก แค่ก "อะไรกัน โอสถพวกนี้" จูหยวนจางเอ่ยถามขึ้นเมื่อมองเห็นยาสมุนไพรมากมายพร้อมด้วยหม้อต้มขนาดย่อม เขาสังเกตเห็นบ่าวไพร่ถูกสตรีนางนี้ไล่ให้ออกไปจากโรงครัวจึงเกิดสงสัยและเดินเข้ามาดู มิคาดว่านางจะแอบต้มโอสถกินแบบลับๆล่อๆ ฮึ! นางคงกำลังบำรุงร่างกาย เพื่อจะได้มีทายาทกับเขาสินะ! ช่างเป็นมารยาที่ตื้นเขินสิ้นดี! คิดจะใช้แผนตื้นๆจับเขาเอาไว้ โง่งม! "ตามข้ามา" จูหยวนจางสั่งเสียงเข้มก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องครัวไป หลิวหลีจึงไม่รอช้ารีบเดินตามไปติดๆ นี่เขาเคืองนางเรื่องใดกัน หรือว่าเขาจะรู้ว่า นางยังไม่พร้อมจะมีบุตรกับเขา หึ! ช่วยไม่ได้ นางเป็นคนตั้งครรภ์ ฉะนั้นแล้ว มันเป็นสิทธิ์ของนาง ว่านางจะยินยอมตั้งครรภ์หรือไม่! เวลาเพียงไม่นานจูหยวนจางและหลิวหลีก็เดินเข้ามายังห้องส่วนตัวของพวกเขา เมื่อหลิวหลีเดินตามจูหยวนจางเข้ามาในห้องส่วนตัวแล้วจูหยวนจางจึงเดินเข้าไปที่โต๊ะหนังสือเพื่อหยิบจดหมายราชการฉบับหนึ่งส่งให้หลิวหลี หญิงสาวเพียงก้มมองอย่างฉงนก่อนรับจดหมายนั่นมาเปิดอ่าน "จดหมายสั่งการให้ไปประจำการค่ายทหารหน้าด่าน" หลิวหลีอ่านออกมาโดยไม่รู้ตัวอย่างตกตะลึง "ใช่" จูหยวนจางรับคำนิ่งๆ พลางปรายสายตาคมเข้มจ้องมองนาง เขากับนางต้องแยกกันอยู่โดยคำสั่งที่มิอาจปฏิเสธได้ แผนการต่างๆของนางที่คิดจะยึดเหนี่ยวเขาเอาไว้คงยากเสียหน่อย ชายหนุ่มคิดในใจอย่างเย้ยหยันจ้องมองใบหน้านวลเนียนของนางผู้เป็นภรรยาอย่างท้าทาย หลิวหลีเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมของผู้เป็นสามี หญิงสาวเพียงเม้มริมฝีปากของตนอย่างเก็บข่มอารมณ์มากมาย นี่นางต้องแยกกันอยู่กับเขาเช่นนั้นหรือ แล้วจะแต่งงานเพื่ออะไร ไม่! นางไม่ยอม! หลิวหลีคิดในใจอย่างดื้อดึง ไร้ความจำนนยินยอมใดๆ ชายหนุ่มหญิงสาวจ้องหน้ากันและกันนิ่งงันไร้วาจาใดๆ ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะทำอย่างไร ชายหนุ่มคิดพลางยกมุมปากมอบรอยยิ้มเย้ยหยันส่งไป คิดจะหนีห่างจากข้าเช่นนั้นหรือ ไม่มีทาง หญิงสาวคิดพลางหรี่ตามองอย่างไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อสิ่งใด นิสัยของนางมักเป็นเช่นนี้ ใครจะว่าโง่งมก็ช่าง นางไม่สน!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more