"รู้เรื่องกันหมดแล้วงั้นสิ" เสียงผู้หญิงดังขึ้นจากหน้าประตู
"ณิชา.." ผมเห็นผู้หญิงคนนึงที่ค่อยๆ เดินออกมาพร้อมกับถือปืนในมือ ใบหน้าสีแดงของเธอมีแต่น้ำตาที่ท่วมอาบ ทำให้ผมนึกถึงเธอตอนเด็ก เด็กผู้หญิงคนนึงที่มีรอยยิ้มน่ารัก ใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ชอบช่วยเหลือผมตลอด ผมก็ไม่อาจจจะรู้ได้ว่า เป็นเพราะอะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ทำไมเธอถึงกล้าฆ่าคนได้กันนะ
"ธนา เรารักธนานะ เรารักมานานแล้ว รักมาตลอด ธนาเข้าใจมั้ย!" ณิชายืนร้องไห้พร้อมกับตะคอกใส่ธนาที่ยืนมองเธอด้วยสายตาที่นิ่งเฉย
"อีริต้า เพราะมึง มึงทำให้กูเป็นแบบนี้ ถ้ามึงไม่มารักกับธนา ถ้ามึงไม่มาทำให้ธนาเปลี่ยนไป ธนาก็จะได้เป็นของกู ของกูคนเดียว! มึงก็เหมือนกัน อีญาดาอีมารขวางความสุขคนอื่น กูคิดว่า กำจัดอีริต้าไปแล้วจะทางสะดวก มึงก็เข้ามาอีก รู้งี้กูจะน่าจะฆ่ามึงให้ตายไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว!"
"ณิชา...กะจะฆ่าริต้ากับญาดาจริงๆหรอ" ธนาเอ่ยถาม
