บทที่ 2
881 คำ
ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง
"อัญแกเป็นไงบ้าง?" พัดชาเพื่อนสนิทของอัญริสาเอ่ยถาม ตอนนี้พวกเธอสองคนนั่งอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่มักจะมาทานเป็นประจำ เธอก็พอรู้เรื่องการแต่งงานที่เกิดขึ้นว่าเป็นเพราะอะไร
"ก็โอเค" อัญริสาเอ่ยตอบเพื่อนด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบา
"ฉันรู้ว่าแกไม่โอเคอัญ ฉันเป็นเพื่อนแกนะแค่นี้ทำไมฉันจะดูไม่ออกว่าแกกำลังเจ็บแล้วก็เสียใจอยู่" พอพัดชาพูดจบ นํ้าใส่ๆจากดวงตาคู่สวยของอัญริสาก็ไหลออกมา ใช่เธอเจ็บ เจ็บจนพูดอะไรไม่ออกมันจุกอกไปหมด ยิ่งริชาร์ดพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ที่บ้านที่เป็นเรือนหอของเธอกับเขา แถมยังอยู่ห้องเดียวกันห้องที่ควรจะเป็นเธอและเขาที่อยู่ด้วยกัน เขากับพาคนอื่นเข้ามาอยู่โดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของเธอ แล้วคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาอย่างเธอเขากลับให้ไปนอนที่ห้องรับรอง ดีหน่อยที่โซนนี้เป็นโซนVIPให้ความเป็นส่วนตัว
"ร้องออกมาซะให้พอ แกจำคำที่แกเคยบอกฉันได้ไหม?" พัดชายื่นมือไปกุมมือเพื่อนรักไว้
"อืมได้" นํ้าตาที่ไหลอาบแก้มยังคงไหลออกมาเรื่อยๆแต่กลับไร้ซึ่งเสียงสะอื้นใดๆ
"อ่อนแอก็แพ้ไป" พัดชาพูดประโยคที่อัญริสาเคยใช่พูดกับเธอในวันที่มืดมน แล้วคิดจะยอมแพ้
"อืม ขอบใจแกมากนะพัดที่ไม่เคยทิ้งฉัน ไม่ว่าฉันจะมีปัญหาอะไรก็ตาม" พัดชาเป็นเพื่อนที่เธอรักและไว้ใจมากที่สุดไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรพัดชาก็คอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
"ก็แกเป็นเพื่อนรักฉันนิ ฉันจะทิ้งได้ไง"
......................
"ร้านนี้น้องพลอยเคยทานคะอร่อยมาก พี่ริคต้องชอบแน่ๆ" อยู่ๆ เสียงคุ้นหูของบุคคลมาใหม่ก็ดังขึ้น อัญริสารีบเช็ดคราบนํ้าตาออกเพราะไม่อยากให้พวกเขามาเห็นเธอในสภาพนี้ พัดชาเห็นภาพตรงหน้าแล้วก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้ มันจะมากเกินไปแล้วนะ หญิงสาวคิดในใจ
"เอ้า!! นั่นพี่อัญนิคะ" พิมพลอยจีบปากจีบคอพูด แล้วควงแขนของริชาร์ดเดินมาที่โต๊ะที่อัญริสากับพัดชานั่งที่เป็นโซนVIP
"สวัสดีค่ะพี่อัญมาทานข้าวเหรอคะ"
"มาร้านอาหารคงไม่มานั่งสวดมนต์ไหว้พระหรอกมั้แล้วที่สำคัญฉันไม่มีน้องสาว" อัญริสาพูดแดกดันผู้หญิงแอ๊บใสอย่างพิมพลอยก่อนจะเหยียดยิ้มส่งให้อย่างไม่แคร์ ส่วนพิมพลอยเมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอก็เล่นบทนางเอกตีหน้าเศร้าทันที ริชาร์ดเห็นแบบนั้นรู้สึกไม่พอใจที่อัญริสาพูดแบบนั้นกับแฟนสาวเขาเลยพูดต่อว่าอัญริสากลับ
"มันจะมากไปแล้วนะ น้องพลอยเขาถามเธอดีๆอย่าทำนิสัยตํ่าๆ แบบนี้ใส่คนรักของฉัน ขอโทษเธอซะ" ริชาร์ดพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงเกรี้ยวกราดติดเย็นชา เขาไม่พอใจผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงถึงพูดกับแฟนเขาแบบนี้
"ไม่!!" อัญริสาตอบกลับเสียงแข็ง
"ว่างๆ พวกคุณสองคนช่วยพากันเข้าวัดฟังธรรมบ้างนะคะ จะได้ไม่จะทำอะไรที่มันผิดศีลธรรม" พัดชาที่นั่งดูมานานเอ่ยขึ้นบ้างเพราะเธอเองก็เริ่มทนไม่ไหวที่เห็นเพื่อนถูกต่อว่าแบบนี้
"ไปกันเถอะพัด ขืนฉันอยู่นานกว่านี้อาจจะได้ตบคน" ว่าจบอัญริสาก็ควักเงินจากกระเป๋าออกมา เป็นธนบัตรสีเทาสองใบวางไว้ที่โต๊ะแล้วพากันลุกขึ้นเดินเชิดหน้าผ่านริชาร์ดกับพิมพลอยออกไปจากร้าน
"ปากเก่งหนักนะ" ริชาร์ดขบกรามแน่นด้วยความโกรธพร้อมพูดออกมาเบาๆสายตาคู่คมจ้องมองไปที่แผ่นหลังบางของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาตามกฎหมายอย่างไม่พอใจ ไม่ต่างจากพิมพลอยที่มองตามด้วยความไม่พอใจเช่นกันแต่เธอนั้นต้องเก็บอาการเอาไว้ถ้าไม่มีริชาร์ชอยู่ตรงนี่เธอคงเดินเข้าไปจิกหัวยัยสองคนนั่นมาตบเอาเลือดปากมันออกไปแล้ว
"ฉันล่ะอยากตบมันจริงๆ เห็นหน้ามันที่มองเราไหม แอ๊บใสได้โร้จริงๆ" พัดชาบ่นออกมาระหว่างเดินไปที่ลากจอดรถ
"เดี๋ยวมันก็คงมีวันนั้นเพื่อนรัก นางเอกหรือจะสู้นางร้ายแกว่าไหม ในเมื่อยัยนั่นอยากเล่นบทเป็นนางเอก ฉันก็จะให้หล่อนได้เป็น ละครเรื่องนี้ฉันจะเล่นบทนางร้ายให้เอง" อัญริสาว่าแล้วยิ้มมุมปากออกมาอย่างนึกสนุก ต่อไปนี้เธอจะไม่ยอมเขาอีกแล้วถึงเวลาทวงสามีคืนแล้วล่ะ อย่าคิดว่าเธอจะยอมเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวนะ
แนะนำตัวละครเพิ่มเติม
พัดชา อายุ 26 ปี เจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าชั้นนำของเมืองไทย เพื่อนรักของอัญริสา
อ่อนแอก็แพ้ไป นางเอกเรื่องนี้ไม่อ่อนแอนะคะ
- ผู้เขียน
