ประเทศไทย กรุงเทพมหานคร
"มัมขอให้ลูกทั้งสองมีความสุขมากๆนะ หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก" เสียงหวานของ มาดามเอรินา อีเมอร์สัน พูดคำอวยพรคู่บ่าวสาวป้ายแดง มาดามเอรินายกมือเรียวขึ้นลูบศีรษะลูกสะใภ้เบาๆด้วยความเอ็นดูจากนั้นก็เดินออกไปยืนอยู่ข้างๆคุณหญิงนริสา จากนั้นร่างสูงใหญ่ของอดีตเจ้าพ่อมาเฟียอย่าง เจมส์ อีเมอร์สันก็เดินเข้ามาอวยพรคู่บ่าวสาวต่อจากผู้เป็นภรรยา
"แด๊ดฝากดูแลพี่เขาด้วยนะลูก แล้วก็มีหลานให้แด๊ดอุ้มเร็วๆล่ะ" อดีตเจ้าพ่อมาเฟียเอ่ยบอกกับลูกชายแล้วก็ลูกสะใภ้ก่อนจะหลีกทางให้คุณพิมุข พิชญเดชาและคุณหญิงนริสา พิชญเดชาพ่อแม่ของอัญริสาเข้ามาเอ่ยอวยพร
"มีความสุขมากๆนะลูก พ่อฝากยัยหนูด้วยนะตาริค" ท่านวางมือลงที่ไหล่กว้างของลูกเขยเบาๆ
"แม่ขอให้ลูกทั้งสองมีความสุขมากๆนะ ฝากยัยหนูด้วยนะลูก" พอได้รับคำอวยพรจากท่านทั้ง4คนเสร็จเรียบร้อย ริชาร์ดกับอัญริสาก็ยกมือขึ้นไหว้อย่างน้อบรับคำเอ่ยอวยพร
"ถ้าอย่างงั้นพวกแด๊ดขอตัวก่อนนะ"
"ครับ/ค่ะ
พวกท่านหันมายิ้มให้กับคู่บ่าวสาวก่อนจะพากันเดินออกไปเพื่อปล่อยให้บ่าวสาวได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันในคืนเข้าหอ เมื่ออยู่ 2 ต่อ 2 ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะต่างคนต่างไม่มีใครเอ่ยหรือพูดอะไรออกมา
ร่างกำยำของเจ้าบ่าวเดินผ่านหน้าเจ้าสาวไปอย่างไม่สนใจใยดีก่อนจะตรงเข้าไปในห้องนํ้า ริชาร์ดทำเหมือนอัญริสาเป็นอากาศธาตุ ซึ่งมันก็อดที่จะน้อยใจไม่ได้ ในเมื่อเธอรักเขาแต่เขากลับไม่สนใจใยดีและเลือกที่จะเมินความรักและความรู้สึกดีๆที่ของเธอมีต่อเขาและที่สำคัญไปกว่านั้นเขามีคนรักอยู่แล้ว แต่ว่าเธอก็ไม่ได้เลวจนคิดจะแย่งคนรักของใครมาโดยไม่มีเหตุผลที่ยอมตกลงแต่งงานกับริชาร์ดเธอเองก็มีเหตุผลและอีกอย่างถ้าผู้หญิงที่เขารักดีจริงไม่ตอแหลและหลอกลวงเขาเธอก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แถมยังโดนคนที่เรารักเกลียดอีก เพียงแค่ไม่ต้องการเห็นเขาเจ็บปวดเลยยอมทำแบบนี้
ผ่านไป 30 นาที ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ริชาร์ดเดินออกจากห้องนํ้ามาด้วยสภาพล่อเสือล่อตะเข้ โชว์ซิกแพคที่เรียงกันเป็นรอนๆ มีหยดนํ้าเกาะหน่อยๆ ยิ่งดูยิ่งเซ็กซี่
"มองอะไร อยากหรือไง" วาจาร้ายกาจที่หลุดออกมาจากปากคนที่เรารัก ทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ อัญริสาทำเป็นไม่สนใจกับคำพูดของเขา แล้วเดินเลี่ยงเข้าห้องนํ้าไป
"ไอ้คนใจ'ร้าย" พอเข้ามาในห้องนํ้าหญิงสาวก็ด่าเขาออกมา