เรือนรับรองหวังฮูหยิน
ร่างอวบอิ่มรีบถลาเข้าไปยังเตียงนอนทันทีที่ก้าวข้ามผ่านธรณีประตู หวังฮูหยินรีบคว้ามือเรียวสวยมาโอบอุ้มไว้ พร้อมยกมืออีกข้างลูบไล้เส้นผมสีดำสนิทไปมา
“เฉียนเฉียน!”เสียงเรียกชื่อดังออกมาเบาๆ พร้อมหยาดน้ำตาร่วงหล่นลงมา
เพียงครู่ร่างใหญ่ของท่านชายหย่งไฉ เจ้าเมืองหย่งอันและว่านฮูหยินเดินตามเข้ามาติดๆ หน้าประตูห้องเต็มไปด้วยบ่าวไพร่คนสนิทชะเง้อคอยฟังสถานการณ์อันแปลกประหลาดที่อุบัติขึ้นอยู่ในขณะนี้
ทุกสายตาต่างพากันนิ่งงันไปตามๆ กัน ครั้นเห็นปานแดงรูปหัวใจอยู่บนไหล่ซ้าย ซึ่งไม่ว่าจะเพ่งพิจารณาไม่รู้ต่อกี่รอบก็หาจุดที่แตกต่างกันไม่ได้เลย ราวกับว่าสตรีที่นอนหมดสติอยู่ในขณะนี้ แท้จริงแล้วคือหยางเฉียนเฉียนนั่นเอง
“ไม่น่าเป็นไปได้และไม่น่าเชื่อเลย! นี่คือปานแดงที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดของเฉียนเฉียนไม่มีผิด ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง สีของปานแดงหรือแม้แต่ตำแหน่งตรงกันหมดทุกอย่าง เป็นไปได
