เพียงตะวันได้แต่อมยิ้มกับอาการของพี่ชาย นึกว่าเธอไม่รู้หรือว่าเขาคิดอะไรอยู่ แค่ถูกเธอแซวนิดหน่อยถึงกับแสดงอาการออกมาหมด แบบนี้ความรักของเพื่อนเธอก็คงจะสมหวังเสียที เพราะพินทุอรแอบรักพี่ชายเธอมาหลายปี แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้หัวใจของเพื่อนยังมีพี่ชายเธอหรือเปล่า
“รอด้วยสิคะพี่กร คิดจะทิ้งแก้มไว้นอกห้องเหรอคะ”
คนที่กำลังจะโดนทิ้งโวยขึ้น ก่อนจะรีบก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องพักสุดหรูของพี่ชายด้วยสีหน้าอมยิ้ม อยากจะแกล้งแต่ก็กลัวจะถูกไล่ให้ไปนอนที่อื่น เห็นทีเธอคงต้องสงบปากสงบคำเอาไว้หน่อย แล้วคอยดูสถานการณ์ไปเรื่อยๆ จะดีกว่า
ปิยะดาเอียงหน้าไปมองเมื่อประตูห้องด้านนอกถูกเปิดออก ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่าคนที่เปิดเข้ามาเป็นใคร และเมื่อเห็นว่าเป็นใครรอยยิ้มหวานก็แต้มอยู่บนใบหน้า ส่วนคนที่เดินเข้ามาก็ยิ้มรับรอยยิ้มหวานนั้นอย่างเอ็นดู พร้อมกับชูของในมือให้คนน่ารักดู
“พี่ซื้อกับข้าวมาด้วย”
“แก้วเพิ่งทำกับข้า
