พินทุอรขับรถมารับปิยะดาทันทีที่เธอได้รับโทรศัพท์เมื่อเช้า โชคดีที่เธอนั่งเครื่องมาจากใต้ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น แม้จะรู้สึกสงสัยแต่เธอก็ไม่อยากเซ้าซี้ถามเพื่อน เพราะอาการและท่าทางที่เปลี่ยนไป ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเป็นห่วง เธอไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงที่ปิยะดาอยู่ที่คฤหาสน์เลิศอัครเกรียงไกร
“ตกลงจะให้อรพาแก้วไปไหน”
“คอนโดฯ พี่กรนะอร”
“ห๊า! คอนโดฯ พี่กรน่ะเหรอ นี่แก้วจะไปพักที่คอนโดฯ พี่กรเหรอ?”
พินทุอรหันมาถามเพื่อนอย่างตกใจ ก่อนจะรีบหันไปมองถนนเมื่อได้ยินเสียงแตรดังสนั่น
“ขับรถดีๆ สิอร เดี๋ยวก็ชนกับรถคนอื่นหรอก”
ปิยะดาหันหน้าไปบอกเพื่อนอย่างตื่นตระหนก ใบหน้าหวานเริ่มซีดเมื่อนึกถึงเมื่อช่วงก่อนหน้านี้ที่พินทุอรขับรถไปคร่อมเลนส์ตรงข้าม แล้วรถฝ่ายตรงข้ามก็แล่นมาเสียเร็ว หากพินทุอรหักหลบไม่ทัน เห็นทีพวกเธอคงจะโดนชนเป็นแน่แท้
“ไม่เอาน่าแก้ว ก็อรตกใจนี่นา ตาแก่นั่นยอมให้แก้วไปพักท
