ภูริชหันมามองหน้าน้องสาว เมื่อจู่ๆ น้ำเสียงก็ขาดหายไป และพอเห็นใบหน้างามซีดราวกับกระดาษขาว ก็เดาออกทันทีว่าจิลลาภัทรกำลังคิดอะไรอยู่
“จันทร์เจ้า ใจเย็นๆ มันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่น้องคิดก็ได้” เอ่ยปลอบน้องสาวแล้ว ภูริชก็ตบบนพนักรถด้านคนขับ ก่อนจะเอ่ยถามองครักษ์บ้าง
“คุณองครักษ์ พาพวกเรามาที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ทำไม”
“ผมก็ไม่สามารถตอบคำถามของพวกคุณได้ครับ เพราะผมได้รับคำสั่งว่าให้ปิดปากให้เงียบที่สุด”
องค์รักษ์หนุ่มเอ่ยตอบเสียงราบเรียบ จนคนเอ่ยถามถึงกับฉุนกึก
“ตอบได้น่าเหยียบจริงๆ” ภูริชเค้นเสียงลอดไรฟัน โมโหจนร่ำๆ อยากจะทำตาม
ที่ได้หลุดปากออกไป
“พี่ตะวันคะ มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับท่านชีคหรือเปล่าคะ”
จิลลาภัทรเอ่ยถามเสียงสั่น มือเล็กเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง หวาดกลัวจับใจว่าตนเองจะพบกับข่าวร้าย เมื่อเดินทางไปถึงวิหารศักดิ์สิทธิ์แล้ว
“อย่าเพิ่งคิดในแง่ร้ายนะจันทร์เจ้า ทุกสิ่งทุกอย่างอาจ
