หลังจากทราบรายละเอียดจากหมอหลวงทั้งหมดแล้ว เกาเจี้ยนหานก็รีบรวบรวมคนของตนเอง เพื่อไปจัดการเรื่องนี้ด้วยใจที่รีบเร่ง แต่เมื่อเขาจะออกเดินทางจริงๆ อู๋ฮุ่ยหลิงก็มาหยุดยั้งการกระทำของเขาเสียก่อน ด้วยสภาพที่ดูอิดโรยไร้เรี่ยวแรงนี้ของนาง จึงทำให้ เกาเจี้ยนหานรีบเข้ามาประคองนางเอาไว้
"ฮุ่ยเอ๋อร์เจ้าออกมาต้องลมทำไม เหตุใดถึงไม่รักษาตัวอยู่ในตำหนัก หากอาการทรุดก่อนที่เปิ่นหวางจะกลับมาจะทำเช่นใด"
"หม่อมฉันไม่อยากให้พระองค์เสด็จไปที่นั่นเลย มันอันตรายเกินไป หากมันง่ายดายถึงเพียงนี้หม่อมฉันคงไม่หอบสังขารกลับมาถึงแคว้นเหลียวกระมัง อย่าให้หม่อมฉันต้องเป็นตัวต้นเหตุทำให้พระองค์ต้องไปเผชิญกับอันตรายเลยนะเพคะ"
"เพื่อเจ้าต่อให้ลำบากกว่านี้เปิ่นหวางก็ยอมแลก"
"ท่านอ๋อง…!!!"
"อย่าได้กล่าวอันใดอีกเลย เจ้ารออยู่ที่นี่ดูแลตนเองให้ดีอย่าให้อาการทรุดหนักไปมากกว่านี้ รอเปิ่นหวางกลับมาเข้าใจหรือไม่"
"เพคะ"
ซึ่
