มาเฟียพยศรัก
(Mafia’n Bad Guy)
EPISODE3
"กลับยังไง" น้ำเสียงเรียบเอ่ยถามห้วน ๆ
"แท็กซี่ค่ะ"
“ไม่น่ามีรถ” ติณณ์พึมพำ
"ดึกป่านนี้เขาส่งรถกันหมดแล้วมั้ง" อลันเปรยขึ้นลอย ๆ โดยไม่ได้เงยหน้ามองใคร พลางรินของเหลวสีอำพันลงแก้วไปด้วย
"บ้านอยู่ไหน" โรมันยังคงถามต่อ ซึ่งดาร์ลิ้งจำได้ว่าข้อมูลทุกอย่างมีให้กรอกในใบสมัครหมดแล้วนี่นา
"ห่างจากคลับสี่ป้ายรถเมล์ค่ะ" ด้วยความที่คนตรงหน้าคือนายจ้าง เธอจึงตอบเขาทุกคำเช่นกัน ถึงแม้จะไม่เจาะจงสถานที่ก็ตาม นั่นทำให้ติณณ์หันมองหน้าโรมันเล็กน้อย สี่ป้ายรถเมล์ก็แถวคอนโดฯหรูของไอ้เพื่อนตัวดีน่ะสิ
"พักกี่คน" ทว่าชายหนุ่มกลับถามต่อไม่เลิก ทำให้อลันช้อนสายตามองหน้าเพื่อน ที่วันนี้ดูเซ้าซี้แปลก ๆ
"คนเดียวบ้าง หลายคนบ้าง...แล้วแต่คืนค่ะ นี่เฮียจะสำรวจสำมะโนประชากรฉันเหรอคะ" เธอตอบ แล้วจบด้วยคำถามใสซื่อ แต่น้ำเสียงยียวนกันไม่น้อย
"กวนตีน!" ทว่าถ้อยคำของดาร์ลิ้ง กลับทำให้เจ้าของคลับถึงกับสบถเสียงใส่ นัยน์ตาคมคร้ามมองจ้องเธอราวอยากลุกไปลงโทษเสียให้ได้ ซึ่งท่าทางยั่วโมโหง่ายของเขา ทำให้ดาร์ลิ้งชอบใจจนเผยยิ้มเจ้าเล่ห์บนเรียวปากอิ่มสวย เธอเดินผ่านอลันที่รีบเบี่ยงตัวให้ทางสาวสวยเข้าไปหาไอ้เพื่อนตัวดี ซึ่งนั่งเอนกายมองเธอราวกำลังพิจารณาการกระทำ
ดาร์ลิ้งกดยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะดึงบุหรี่ที่โรมันคาบอยู่มาอัดควันเข้าปอด แล้วขยี้ดับมันกับโต๊ะกระจก นั่นทำให้ชายหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายกาจแล้วขยับตัวจากพนักโซฟามาคว้าเอวเล็ก ๆ ของเธอให้ลงบนตัก พลันสัมผัสที่รับรู้ได้คือเนื้อตัวของเธอทั้งนุ่มและหอมสุด ๆ ไปเลยล่ะ
“คิดจะเล่นกับฉันรึไง” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม
“หืม?” เธอส่งเสียงยอกย้อนในคอ เรียวปากขยับยิ้มน้อย พลางยื่นเรียวแขนขึ้นโอบรอบคอเขา เงยใบหน้าสวยสะกดขึ้นสบตาอีกฝ่ายนิ่ง ก่อนพ่นควันบุหรี่ใส่ใบหน้าหล่อเหลือร้ายของชายหนุ่มอย่างช้า ๆ โดยที่ไม่ละสายตาไปจากเขาแม้แต่น้อย