โดมินิคตัวจริง

1586 คำ

ดาร์เลเน่รู้สึกเหมือนกำลังจะสิ้นสติกับภาพตรงหน้า กายบอบบางเด้งผึงขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็วขณะที่ดวงตาสีครามฉาบทับไปด้วยความยินดีอย่างปิดไม่มิดยังคงจับจ้องใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อสายตา ไม่ใช่ว่าโดมินิคนอนอยู่ในแคปซูลซ่อมแซมเนื้อเยื่อเทียมหรอกเหรอ ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้กัน "ดอม" ถ้อยคำเป็นหมื่นล้านคำอัดแน่นอยู่ภายในอกของดาร์เลเน่จนแทบล้น ทว่ายามที่อ้าปากพูดเธอกลับพูดได้เพียงชื่อของเขาเท่านั้น บอกไม่ถูกเลยว่ายินดีขนาดไหนที่ได้เห็นอีกว่าโดมินิคมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง "เธอจะจ้องหน้าฉันอีกนานไหม" "..." ทว่าคิดวุ่นวายได้ไม่เท่าไหร่อีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นมาอีกทั้งที่ยังคงนอนหลับตานิ่ง ดาร์เลเน่ชะงักค้างกับถ้อยคำแทนตัวเองที่โดมินิคของเธอไม่เคยใช้ โทนเสียงติดแหบมากกว่าที่เคยได้ยินจากแอนดรอยด์หนุ่มนั้นก็ด้วย รอยยิ้มที่เริ่มแย้มบานค่อยๆ หุบลง หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามยิ่งกว่าเก่า ดาร์เลเน่กลืนน้ำลายเหน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม