หรือโดมินิคเปลี่ยนไป

1232 คำ

ดาร์เลเน่ตะโกนสุดเสียงอย่างตื่นตระหนก ใบหน้าขาวสว่างซีดเผือดเหมือนกระดาษเมื่อรู้ว่าไปสะกิดฟังก์ชันใหม่ของหุ่นตัวโปรดอย่างไม่ตั้งใจเข้า ยังดีที่แค่โดนจับกด แต่ขนาดดีแล้วแขนที่ถูกจับไพล่หลังก็ยังเจ็บจนเริ่มชาหนึบ โดมินิคสามารถฆ่าเธอได้เลยจริงๆ หากควบคุมตัวเองไม่ได้ "มาเงียบๆ โจรปล้นใจหรือเปล่าครับเนี่ย" ทว่ายามที่กำลังคิดวุ่นวาย ดาร์เลเน่ก็กลับต้องถอนหายใจพรืด "...ใครมันสอนนายพูดอะไรแบบนี้นักหนาเนี่ย" สิ้นคำถามแรงกดที่ข้อมือก็คลายลงไปก่อนที่มือใหญ่จะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ แขนแกร่งช้อนตัวของดาร์เลเน่ขึ้นก่อนจะประคองให้นั่งลงข้างๆ กัน แล้วตระกองกอดเอาไว้ในอ้อมแขน "คุณเรย์เดนครับ" โดมินิคพูดพลางซบลงบนลำคอขาว จมูกโด่งเขี่ยผิวเนื้อนิ่มไปมาก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปหนึ่งครั้ง ด้านดาร์เลเน่ที่โดนจัดแจงท่านั่งรวมถึงโดนกอดโดนฟัดสารพัดก็ได้แต่ถอนหายใจดังกว่าเดิมหลายเท่า ไม่น่าปล่อยโดมินิคอยู่กับหมอน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม