“ว้าย”
ร่างบอบบางหวีดร้องได้คำหนึ่งก็ลงไปนอนกองกับพื้น มุกระวีจุกจนเจ็บ ก่อนจะสำรวจแข้งขาตัวเองโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก แต่ว่าชุดกระโปรงของเธอมันดันขาดวิ่นตั้งแต่หน้าอกลงมาถึงชายกระโปรงตามแรงเหยียบ
“ให้ตาย ทำไมพื้นมันเอียงขนาดนี้ ใครเป็นคนกางกระโจม ไม่รู้หรือไงว่าพื้นมันไม่เสมอกัน”
ชีคฟาริสมองคนเมาโวยวาย หน้าอกอวบอิ่มที่ซ่อนตัวอยู่ในบราเซียร์ลูกไม้สีดำกำลังปรากฏแก่สายตาของบุรุษที่อยู่ร่วมกระโจม
“ท่านชีคมองอะไรคะ อย่ามองสิ” มุกระวีเกลียดตัวเองที่ซุ่มซ่ามจนทำเรื่องขายหน้าต่อหน้าฟาริส
ฟาริสลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ “ผมก็มองอย่างเอาใจช่วย หวังว่าจะเห็นคุณเดินถึงที่นอนโดยไม่ล้ม แต่คุณดันล้มลงโชว์ของ ผมจะไม่มองก็ไม่ได้ เพราะผมย้ายสายตาหนีไม่ทัน”
มุกระวีมองเขาอย่างไม่เชื่อ ยิ่งเห็นคนหล่อที่มองจ้องไหวไหล่นิดๆ และพูดยิ้มๆ “มีดีกว่าที่คิด”
“คนบ้า” มุกระวีตวาดเสียงใส ขมวดคิ้วแน่น “ไม่ใช่ย้ายสายต
