ชายเปลือยริมสระ
1045 คำ
“ จะว่าคุณรามท่านว่ายน้ำก็ไม่น่าจะใช่ นี่มันห้าทุ่มแล้ว คนอย่างคุณรามไม่น่าจะอุตริว่ายน้ำยามดึกขนาดนี้ สงสัยลุงดำจะลืมปิดไฟแน่ ๆ เลย เปิดทิ้งไว้แบบนั้นถ้าแมลงลงสระละก็ทำความสะอาดยกใหญ่แน่ ๆ ” เธอคิดซื่อ ๆ ไปตามประสา อย่ากระนั้นเลย ในฐานะที่เธอมาอาศัยใบบุญของคุณรามก็ควรจะช่วยดูแลบ้านของท่านบ้าง
คิดได้ดังนั้น วุ้นหวานก็ตัดสินใจสาวเท้าไปยังสถานที่แห่งนั้นทันที
สระว่ายน้ำของเรือนใหญ่นั้นสามารถเข้าได้สองทาง คือเปิดประตูกระจกจากด้านในตัวบ้าน อีกทางคืออ้อมเข้าไปจากทางสวนที่ลุงดำจัดแต่งดูแลไว้สวยงามซึ่งวุ้นหวานเลือกทางนี้
เธอเดินขึ้นบันไดที่ซุกอยู่ท่ามกลางพันธุ์ไม้ที่ตัดแต่งไว้อย่างดีก่อนจะโผล่หน้าที่ด้านบนซึ่งตรงกับมุมหนึ่งของสระ
แล้วเธอก็ต้องเบิกตาโพลง อ้าปากค้างอย่างตกตะลึง !
ชายคนหนึ่งกำลังออกกำลังกายโดยการโหนบาร์ที่อยู่ ริมสระขึ้นลงเป็นจังหวะ และเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว แสงสปอร์ตไลท์ที่สระว่ายน้ำนั้นกำลังวัตต์แรงเหลือเกินทำให้เธอเห็นทุกเส้นสายรายละเอียดได้ชัดเจนจะแจ้งราวกับอยู่ในเวลากลางวัน
ร่างสูงใหญ่ผิวแทนเนียนบึกบึนอัดแน่นไปด้วยลอนกล้ามสวย ยิ่งยามที่เขาใช้กำลังแขนดึงตัวขึ้น กล้ามเนื้อที่หัวไหล่ ต้นแขนและหน้าท้องทั้งหกลอนยิ่งเด่นชัด แต่ที่เตะตามากที่สุดคือกล้ามเนื้อมัดนั้นที่ยื่นยาวโด่เด่ออกมาจากหน้าขากำยำของเขามันใหญ่ยาวร่วมท่อนแขนเด็ก !
ชายคนนี้เป็นใครกัน จะใช่คุณรามไหมนะ !?
แต่จากคำบอกเล่าของคนอื่นในบ้านทำให้เธออนุมานออกมาว่าคุณรามน่าจะสุขุมนุ่มลึก สุภาพ ไว้ตัว ไม่น่าจะมาแก้ผ้าโหนราวริมสระในเวลาห้าทุ่มเช่นนี้
ลำคอของวุ้นหวานแห้งผาก หัวใจเต้นรัวเร็วจนเธอกลัวตัวเองจะหัวใจวายตาย สองแก้มร้อนระอุราวกับกำลังมีไฟลุกท่วมใบหน้า
วุ้นหวานยังเป็นสาวบริสุทธิ์ กับกานต์แฟนหนุ่มนั้นทั้งคู่ก็อยู่ในกรอบประเพณีอันดีงามเสมอไม่เคยเกินเลยอะไรกัน อย่างมากก็แค่จับมือถือแขน แต่ใช่ว่าวุ้นหวานจะไม่รู้เรื่องเพศ เธอก็กระสันใคร่ใฝ่รู้มันเหมือนกับคนอื่น ๆ แอบเข้าเว็บไซต์โป๊ ดูบ้างว่ากิจกรรมอย่างว่ามันทำอย่างไร ยิ่งระยะหลังเธอยิ่งต้องเข้าไปดูเพื่อเป็นข้อมูลในการนำมาเขียนนิยายรักที่มีคอมเมนต์จากนักอ่านว่ามันจืดชืดเพราะไร้บทเลิฟซีน พอจะเข้าฉากอย่างว่าทีไรเธอก็ตัดเข้าสู่โคมไฟทุกทีด้วยว่าเขียนไม่ออกเขินอาย อาจจะเพราะไร้ประสบการณ์ด้วยกระมัง
เธอเคยเห็นเครื่องเพศชายก็เพียงแต่ในเว็บไซต์หนังโป๊พวกนั้นและไม่เคยคิดว่าจะมีของจริงที่ใหญ่ยาวได้ขนาดนั้นถึงแม้ว่ามันจะยังไม่ได้แข็งตัวเต็มที่ก็ตามที
เด็กสาวยืนตัวแข็งขาแข็งอยู่ตรงนั้นคล้ายโดนมนต์สะกด แต่จู่ ๆ เสียงตุ้บก็ดังขึ้นด้านหลังพุ่มไม้ที่เธอยืนอยู่ อาจจะเป็นตัวอะไรสักอย่างจำพวกกระรอกหรือสิ่งใดก็มิอาจรู้ได้ แต่มันทำให้ชายคนนั้นก็หยุดการกระทำทุกสิ่งอย่างแล้วเขม้นมองมายังจุดที่เธอยืน
วุ้นหวานใจหายวาบ เขาจะเห็นเธอไหมหนอ !
เธอก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว อารามตกใจทำให้ก้าวพลาดแล้วเสียหลักหงายหลังล้มทำให้เกิดเสียงดังขึ้นไปอีก
“ นั่นใคร ! ”
เขาตะโกนถาม เธอรีบลุกขึ้นยืนพยายามจะวิ่งหนีทว่ากลับชนเข้ากับของสิ่งหนึ่งจนกระเด็นออกมาแล้วล้มก้นจ้ำเบ้าไปอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะได้เห็นเต็มตาว่าสิ่งนั้นก็คือผู้ชายตัวโตคนนั้นนั่นเอง และกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอในระยะใกล้เพียงหนึ่งเมตร !
เขาจ้องเขม็งมาด้วยสายตาดุดันแล้วก้าวพรวดเดียวถึงตัว เธอพยายามดิ้นหนีเอาตัวรอดแต่ไม่สามารถทำได้ ด้วยอีกฝ่ายทั้งสูงใหญ่และแข็งแรงกว่าเหลือเกิน ความสูงของเธอคือเมตรหกสิบแต่ศีรษะอยู่แค่เพียงที่หน้าอกเขาเท่านั้น เขารวบรัดเธอเอาไว้ในอ้อมอกแน่นหนึบราวคีมเหล็กด้วย ท่อนแขนอันอัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม
ตอนนี้วุ้นหวานรู้สึกราวกับกระต่ายน้อยที่ตกอยู่ในกรงเล็บของราชสีห์ตัวโตที่พร้อมจะขย้ำคอเธอให้จมเขี้ยวและสิ้นชีพเมื่อไรก็ได้
แต่สัญชาตญาณก็ทำให้เธอพยายามดิ้นรนสู้ไม่ถอย เมื่อข้างบนไม่สามารถขยับ ขาและเท้าด้านล่างก็พยายามจะกระทืบเท้าของเขา แต่ท่อนขาแข็งแรงก็พลันเข้ามารวบกดขาทั้งคู่ของเธอเอาไว้จนดิ้นไม่ได้ กล้ามเนื้อมัดนั้นที่อยู่ตรงกลางระหว่างขาก็พลอยสัมผัสเข้ากับขาของเธอไปด้วย
วุ้นหวานก้มมองอย่างไม่ได้ตั้งใจแล้วเบิกตาโพลงเมื่อได้เห็นมันในระยะประชิด เจ้าสิ่งนั้นมันกำลังขยายเหยียดพองโตมากขึ้นและเสียดสีอยู่กับเรียวขาของเธอ !
วุ้นหวานอ้าปากกว้างเตรียมจะกรีดร้องแต่มือใหญ่เอื้อมมาตะปบไว้ได้ทัน ความรู้สึกตอนนั้นทั้งตกใจกลัวทั้งตื่นเต้นตีกันอีรุงตุงนังไปหมด เธอสามารถรู้สึกได้ถึงแรงกระแทกที่หน้าอกของหัวใจที่มันเต้นโครมครามบ้าคลั่งและรู้สึกว่าออกซิเจนในร่างกายมันถดถอยจนกระทั่งต้องอ้าปากพะงาบ ๆ สูบมันเข้าไปให้มากขึ้น
เธอเงยหน้าพยายามมองเจ้าของวงแขนที่พันธนาการตนเองเอาไว้แต่มันก็เลือนรางเหลือเกิน ก่อนจะค่อย ๆ พร่าเบลอและดับมืด มีเพียงหูที่ได้ยินเสียงแว่วราวดังคล้ายมาจากแดนไกลก่อนจะเงียบงันในที่สุด
“ อ้าวเฮ้ย เป็นลมเหรอเนี่ย นี่ เธอ เธอ ! ”
- ผู้เขียน
