"หยุดร้องไห้ได้แล้ว เราไปกินข้าวกันดีกว่านะ วันนี้นารินคงทำกับข้าวรอเราเรียบร้อยแล้ว"เขาใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มให้มัดไหม
"เฮีย! ฮึก! ขอบคุณที่ไม่ส่งมัดให้เสี่ยตู่ ขอบคุณจริงๆ" มัดไหมเอ่ยขอบคุณชายตรงหน้า ความเกลียดชังในใจเริ่มพังทลายลง เมื่อได้เห็นกระทำของเขา ถึงเขาจะใจร้าย แต่ครั้งนี้เขาไม่ส่งเธอให้เสี่ยตู่ คำขอร้องของเธอเป็นผล เพราะเขาไม่ส่งเธอเพื่อแลกกับเงิน
"เลิกร้องได้แล้ว ขี้แยไม่สวยนะจะบอกให้!"
"ขอบคุณนะเฮีย" มัดไหมร้องไห้อยู่กับอกแกร่งของเขาอยู่นาน เขาปลอบประโลมเธอจนกว่าจะหยุดร้องไห้ก็ใช้เวลาอยู่นานเหมือนกัน "ขอบคุณที่ช่วยมัด"
"เฮียต้องช่วยมัดอยู่แล้ว เพราะมัดเป็นเมียเฮีย เฮียก็ต้องปกป้องอยู่แล้ว" เขาเขี่ยผมที่ปรกใบหน้าให้เธอ ก่อนจะทัดผมไว้ให้
"มัดยังไม่ใช่เมียเฮียสักหน่อย เป็นแค่เด็กในสังกัดของเฮีย วันไหนที่เฮียเบื่อมัด มัดจะไปจากเฮ
