“ไม่มีทาง”
“งั้นพี่มึงก็ตาย” เขาเอ่ยเสียงเหี้ยม ก่อนจะผลักมัดไหมลงบนเตียง เขาจ้องมองร่างบางสักพักก่อนจะเดินไปที่ประตู
“ลูโซ่ ไปฆ่าไอ้ภัทร” เขาเอ่ยเสียงเข้มบ่งบอกว่าเอาจริง เขาปรายตามองมัดไหมที่นั่งอยู่บนเตียง ก่อนร่างสูงจะเดินออกไปจากห้อง
“ไม่นะ!! นายอย่าทำพี่ภัทรฮึก! ฮื่อ ๆ” มัดไหมวิ่งมาขวางโจเซฟเอาไว้ แต่เขาแทรกตัวเดินผ่านเธอไป เขาไม่สนใจไยดีกับคนตรงหน้าแล้ว ในเมื่อไม่ได้ก็ไม่เอาแค่นั้นเอง แต่มัดไหมไม่ยอมเข้ามาขวางเขาเอาไว้สุดฤทธิ์
“ไปทำตามที่กูสั่ง”
“ครับนาย”
“อย่าทำพี่มัด ฮื่อ ๆ ขอร้อง ได้โปรด! อย่าทำพี่ชายมัด” มัดไหมประนมมือไหว้โจเซฟทั้งนำ้ตานองหน้า แต่เขากลับไม่สนการกระทำของมัดไหมเลยสักนิด เขาไม่จำเป็นต้องสนความรู้สึกของใครด้วยซ้ำ
“เรากลับกันเลยใช่ไหมนาย?” โฮเซ่เอ่ยถาม
“อืม” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับเดินหลบเธออย่างหงุดหงิด ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
