ONLY ONE YOU05:พยายามทำให้หวั่นไหว
2032 คำ
ONLY ONE YOU 05
********************************
ฉันยอมออกมาจากห้องของพี่นาวินอย่างจำใจ ที่จริงก็ไม่อยากออกมาหรอกนะ
แต่ที่ต้องออกมาน่ะมันเป็นเพราะว่าสีหน้าของเขาที่มองหน้าฉันเหมือนว่าเขาเหนื่อยกับฉันมาก
และฉันก็ไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจเพราะฉันด้วยไง แค่นี้เขาก็ไม่ชอบฉันมากพออยู่แล้ว
ฉันก็เลยกลับมาที่ห้องของตัวเองก่อนจะทิ้งตัวลงนอนที่เตียงอย่างหมดแรงทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำ
แต่ทำไมมันรู้สึกเหนื่อยแบบนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันเด้งตัวลุกขึ้นก่อนจะเดินไปเปิดลิ้นชักตู้เสื้อผ้าแล้วเห็นว่ามันมีกางเกงในของพี่นาวินเกือบสิบตัวได้มั้งอยู่ที่ห้องของฉัน
ฉันไม่ได้ขโมยมาเพื่อเอามาดมหรือเอามากอดหรอก แต่ที่ฉันแอบเก็บมาน่ะมันเพราะว่าฉันอยากให้เขาเห็นฉันในสายตาบ้าง
หรือเวลาที่เขาหยิบกางเกงในที่ฉันซื้อให้มาใส่มันอาจจะทำให้เขานึกถึงฉันก็ได้ไง นั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องทำแบบนี้ จนเขามองว่าฉันเป็นโรคจิตในสายตาของเขาไปแล้วล่ะ
แต่มันก็คุ้มนะเพราะว่าเขาจำฉันได้แล้วและจำชื่อฉันได้ด้วย จำไม่ได้น่ะสิแปลกเล่นตามอ่อยเขามาเป็นเดือนแบบนี้น่ะ
แต่เขาก็ไม่สนใจฉันสักที ตอนแรกก็เกือบจะท้อเหมือนกันนะเพราะไม่ว่าจะอ่อยหรือจีบยังไงเขาก็ไม่สนใจฉันเลย
แต่พอเห็นว่ามีผู้หญิงเข้ามาอ่อยเขาเยอะมันเลยทำให้ฉันรู้สึกหวงขึ้นมาก็เลยกลับไปตามจีบเหมือนเดิมไง
ฉันถือคติที่ว่าถ้าฉันไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน ฟังดูมันอาจจะเหมือนเห็นแก่ตัวนะ
และใช่ ฉันยอมเห็นแก่ตัวขอแค่ให้ตัวเองได้เขามาเป็นของฉันและฉันก็เป็นของเขา
“เดี๋ยวก่อนค่ะ”
ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาพี่นาวินกับพี่หารที่กำลังจะกินนม ฉันมองนมในมือของพี่นาวินก่อนจะแย่งมันมาจากมือของเขาแล้วยื่นนมแพะที่ตัวเองเพิ่งซื้อมาให้เขาไป
“นี่นมแพะค่ะ”
“อะไร?”
“พี่นาวินแพ้นมวัวค่ะกินไม่ได้”
“แล้วหนูจิ๋วรู้ได้ยังไงว่าไอ้นาวินมันแพ้นมวัว”
พี่หารมองหน้าฉันแล้วเอ่ยถามขึ้นมา ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกแต่มันมีครั้งหนึ่งที่ฉันเคยเห็นอาการของเขาหลังจากที่กินนมวัวไปน่ะ
เลยทำให้ฉันรู้ว่าเขาน่าจะแพ้นมวัว เพราะอาการของเขาที่เป็นมันเหมือนกับฉันมากเลยไง
“เพราะหนูก็แพ้เหมือนกันค่ะ หลายวันก่อนหนูเห็นพี่นาวินบ่นๆ ว่าตัวเองท้องอืดทั้งวันทั้งๆ ที่กินแค่นมกล่องเดียวเท่านั้นและยังปวดท้องอีกด้วย มันเลยทำให้หนูรู้ว่าน่าจะแพ้นมวัวค่ะ”
“ใส่ใจนาวินมันดีจริงๆ เลยนะพี่ชักจะอิจฉาแล้วสิ”
“ก็พี่นาวินเป็นคนที่หนูตามจีบอยู่นี่คะก็เลยต้องใส่ใจเขาหน่อย เดี๋ยวเขาไม่รู้ว่าหนูกำลังจีบอยู่”
“แล้วซื้อมาให้พี่ทำไม พี่ไม่ได้บอกให้ซื้อมานี่”
“รู้ค่ะว่าไม่ได้บอก แต่หนูเป็นห่วงพี่นาวินเท่านั้นเองค่ะก็เลยซื้อมาให้”
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก เพราะฉันอยากให้เขารู้ว่าฉันเป็นห่วงเขามากแค่ไหน
รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ฉันก็จำได้หมดเลยว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องการให้ฉันทำแบบนี้เลยนะ
ก็พอจะรู้นั่นแหละว่าเขาไม่ต้องการให้ฉันทำแบบนี้ แต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันรักเขาไปแล้วนี่
“จะมาห่วงทำไมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ตอนนี้ไม่เป็นแต่อีกไม่นานหนูจะทำให้พี่เป็นของหนูให้ได้ค่ะ”
“หึ คิดว่าทำได้อย่างนั้นเหรอ?”
“ก็ต้องลองดูค่ะ ต่อไปนี้ห้ามดื่มนมวันอีกนะคะ”
“...”
และคนตรงหน้าก็เงียบไปเหมือนว่าเขารำคาญฉันมากทั้งๆ ที่ฉันยังไม่ได้พูดมากเลยด้วยซ้ำ
เฮ้อ รู้แล้วล่ะว่าไม่ต้องการที่จะเห็นหน้ากันน่ะ แต่ที่ฉันทำแบบนี้มันเป็นเพราะว่าฉันเป็นห่วงเขานะ
ถ้าฉันไม่เป็นห่วงเขาฉันก็คงไม่ทำแบบนี้หรอก ฉันคงปล่อยให้เขาปวดท้องไปแล้วล่ะ
และมันยังมีอีกหลายเหตุการณ์เหมือนกันนะที่ทำให้ฉันแอบน้อยใจพี่นาวินอยู่บ่อยๆ แต่ก็บอกใครไม่ได้ หรือต่อให้บอกเขา เชื่อฉันสิว่ายังไงแล้วเขาก็ไม่ง้อฉันหรอก
ดีไม่ดีเขาก็อาจจะบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเขาก็ได้เพราะเขาไม่อยากให้ฉันคอยตามเขาอยู่แล้วไง
ที่จริงฉันเองก็คิดนะว่าถ้าตัวเองแก้ผ้าต่อหน้าเขาน่ะเขาจะต้องการฉันหรือเปล่า
นี่ฉันอ่อยแทบทุกวิธีแล้วนะแต่เขาก็ยังไม่สนใจฉันเลย แถมยังเย็นชาใส่ฉันมากกว่าเดิมด้วย
แต่พอเป็นผู้หญิงคนอื่นนะกลับปฏิเสธอย่างอ่อนโยน ตอนแรกก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมต้องเย็นชาใส่ฉันแค่คนเดียว
แต่วันนี้ฉันก็ได้คำตอบแล้วว่ามันเป็นเพราะฉันเหมือนแฟนเก่าเขาเกินไป เหตุผลแค่นี้เองน่ะเหรอที่ทำให้เขาไม่ต้องการที่จะเปิดใจให้ฉันน่ะ
แล้วเขาไม่คิดบ้างเหรอว่าเหตุผลแค่นี้ของเขามันอาจจะทำให้ฉันเสียใจมากก็ได้นะ
ช่างเหอะ ในเมื่อตัวเองอยากจะเป็นเมียของเขาแล้วต่อให้น้อยใจมากแค่ไหนก็ต้องอ่อยเขาต่อไปหรือเปล่าล่ะ
“มาตามอ่อยค่ะ”
“มาทำไมอีก ก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากเจอหน้า”
“พูดแบบนี้หนูน้อยใจนะคะ”
“แล้วไง คิดว่าพี่จะง้อเราเหรอ พี่บอกเราหลายครั้งแล้วไงหนูจิ๋วว่าการที่เราทำแบบนี้มันทำให้พี่ไม่ชอบ และมันก็ทำให้พี่ลำคาญเรามากๆ ด้วย”
พี่นาวินมองหน้าฉันด้วยสายตาที่อ่านได้ไม่ยากเลยว่าเขาไม่ต้องการให้ฉันตามอ่อยเขาแบบนี้
ฉันหันไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเขา เธอเป็นคนที่ตามจีบเขาเหมือนกัน แต่ทำไมเขาไม่เห็นไล่เธอเหมือนที่ไล่ฉันบ้างเลยล่ะ
แบบนี้มันสองมาตรฐานชัดๆ เลย ฉันไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยืนเงียบๆ เท่านั้น ทำให้ผู้หญิงที่ยืนอยู้ข้างพี่นาวินพูดขึ้นมา
“พี่นาวินช่วยไปส่งปลาดาวหน่อยนะคะ”
“ต้องขอโทษด้วยนะปลาดาว พี่ไม่ส่งไม่ได้หรอกพี่ต้องไปทำธุระของพี่น่ะ”
“แต่ปลาดาวสามารถตามจีบพี่นาวินได้ใช่มั้นคะ?”
“พี่ไม่อยากให้ปลาดาวเสียเวลากับพี่นะ เพราะพี่ยังไม่อยากมีใคร ขอโทษด้วยนะที่พี่ต้องพูดตรงๆ ไม่โกรธกันนะคะ”
“ก็อยากจะโกรธค่ะ แต่จะทำยังไงได้ล่ะคะในเมื่อพี่นาวินไม่ได้ชอบปลาดาว”
พูดจบเธอก็เดินจากไปเลย ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับพี่นาวินสองคนเท่านั้น เห็นมั้ยว่าเขาลำเอียงมากแค่ไหน
เมื่อกี้ที่พูดกับปลาดาวน่ะเขายังใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดกับเธอเลย เหมือนกลัวว่าเธอจะรับไม่ได้ แต่พอเป็นฉันทั้งสายตา น้ำเสียงมาเต็มเลยที่บ่งบอกว่าเขาไม่ชอบฉัน
“สองมาตรฐานชัดๆ เลย”
“เราเองก็กลับเองนะ เพราะพี่ไม่ว่างไปส่งเรา”
“อ้าว นี่หนูมารอพี่นาวินนานมากเลยนะคะ แล้วเรื่องอะไรล่ะหนูจะต้องกลับเอง”
“เฮ้อ เราแม่งโคตรดื้อชอบหายเลย”
ความน้อยใจของฉันน่ะมันไม่สามารถบอกพี่นาวินให้รับรู้ได้เลย ตอนนั้นฉันก็เฝ้าถามตัวเองนะว่าไปทำอะไรให้เขาต้องเย็นชากับฉันหรือเปล่า
เพราะผู้หญิงคนอื่นที่เข้าหาเขา เขาก็ไม่เห็นจะเย็นชากับพวกเธอเลย แต่พอเป็นฉันเขากลับเย็นชาและเมินเฉยใส่กัน
และมันก็ทำให้ฉันรู้ว่าการเข้าหาเขาของฉันน่ะมันทำให้เขาคิดว่าฉันเหมือนแฟนเก่าของเขาไง
เฮ้อ อยากจะตะโกนออกไปดังๆ เลยว่าฉันคือหนูจิ๋ว ไม่ใช่แฟนเก่าของเขาเว้ย
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
“พอก่อนมั้ยอ่ะจิ๋ว ฉันเห็นแกวิ่งตามพี่นาวินแบบนี้แล้วฉันก็เหนื่อยแทนแกเหมือนกันนะ”
“ก็ฉันชอบเขาไงวันวัน อีกอย่างถ้าฉันไม่ตามเขาก็จะมีผู้หญิงคนอื่นตามจีบเขานะ”
“ก็เรื่องของเขาสิ ส่วนแกน่ะก็หาผัวใหม่เถอะ การที่แกวิ่งไล่ตามเขาแบบนี้มันไม่ได้ทำให้เขาชอบแกขึ้นมาได้หรอกนะ เพราะถ้าเขาจะชอบแกน่ะเขาชอบแกนานแล้วเหอะ”
วันวันพูดขึ้นมาเหมือนว่ามันไม่เห็นด้วยที่ฉันตามอ่อยพี่นาวินแบบนี้ แล้วฉันก็จะกลับมาบ่นกับมันว่าตัวเองน้อยใจที่พี่นาวินไม่คิดจะสนใจบ้างเหรอ ก็ฉันระบายกับใครไม่ได้ไงก็เลยต้องมาระบายกับมันน่ะ
“ฉันไม่อยากให้แกทำแบบนี้เลยนะ”
“ก็ที่ทำเพราะว่าอยากจะให้พี่นาวินรับรักฉันเร็วๆ ไง”
“แล้วไง การที่เธอตามอ่อยเขาแบบนี้มันทำให้เขารับรักแกเร็วๆ หรือเปล่าล่ะ?”
“แกเป็นเพื่อนฉันหรือเปล่าวันวัน ทำไมไม่คิดที่จะพูดให้กำลังใจกันบ้างเลย”
“ก็เพราะว่าฉันเพื่อนแกไงเลยต้องพูดตรงๆ กับแกแบบนี้ว่าให้แกเลิกคิดอะไรที่มันเป็นไม่ได้ได้แล้ว”
“อะไรที่เป็นไปไม่ได้?”
“ก็เรื่องพี่นาวินไง การที่แกจะทำให้เขาชอบแกน่ะมันเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้าเขาจะชอบแกก็คงขอบไปนานแล้ว”
“แต่ฉันจะทำให้มันเป็นไปได้เองไง”
ฉันพูดจริงๆ นะฉันจะทำให้พี่นาวินชอบฉันให้ได้ ถึงแม้ว่าโอกาสนั้นมันแทบจะเป็นศูนย์ก็ตาม
ในเมื่อฉันแรดมาขนาดนี้แล้วฉันก็ไม่อยากหยุดความแรดของตัวเองเอาไว้แค่นี้หรอกนะ
ก็ให้มันรู้ไปสิว่าแรดขนาดนี้แล้วเขาจะไม่เอาน่ะ ที่จริงวันนี้ฉันเองก็ตั้งใจที่จะมาเรียนพร้อมกับพี่นาวินนะ
แต่เขาไม่ยอมให้ฉันได้มากับเขาด้วย ฉันก็เลยต้องนั่งแท็กซี่มา ฉันเองก็มีรถของตัวเองนั่นแหละแต่ที่นั่งแท็กซี่มามันเป็นแผนของฉันเอง เพราะฉันจะให้พี่นาวินเป็นคนไปส่งฉันไง
และที่ฉันไม่ไปตามเขาที่คณะวิศวฯ น่ะมันเป็นเพราะว่าฉันอยากทำให้เขาตายใจก่อนว่าวันนี้ฉันจะไม่ไปตามเขา
เขาจะได้ไม่ต้องแอบหนีฉันอีก ฟังดูเหมือนฉันหน้าด้านมากเลยนะที่ผู้ชายไม่เอาแต่ก็ยังวิ่งไล่ตามอยู่แบบนี้
แต่ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันยอมรับมาตั้งนานแล้วว่าตัวเองหน้าด้านและแรดมาก
เพราะฉะนั้นฉันก็จะใช้ความแรดและความหน้าด้านของตัวเองให้มันเป็นประโยชน์กับฉันสิ คนเดียวที่จะได้เป็นของเขาก็คือฉันเท่านั้น
เพราะฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนไหนได้เขาไปเด็ดขาดเลย
- ผู้เขียน
