ONLY ONE YOU04:รู้แล้วว่าชอบ
1870 คำ
ONLY ONE YOU 04
*************************************
[NAWIN : SAID]
“เลิกพูดแล้วออกไปจากห้องพี่ได้แล้ว!!!”
ผมตวาดใส่หน้าหนูจิ๋วที่เอาเรื่องแฟนเก่าของผมมาพูดแบบนี้ ผมไม่อยากให้ใครมารื้อฟื้นอดีตของผม
และผมก็รู้ด้วยว่าที่เธอรู้เรื่องของผมน่ะมันก็คงจะเป็นไอ้หารนั่นแหละที่เป็นคนเล่าให้เธอฟัง หรือไม่เธอก็ไปคาดคั้นให้มันยอมเล่าให้เธอฟังก็ได้
“ชอบผู้ชายแบบนาวินจัง มันทำให้เราอยากจะมองตลอดเวลาไม่อยากละสายตาไปไหนเลยล่ะ”
“แบบนี้เรียกว่าจีบเราอยู่หรือเปล่า?”
ผมเอ่ยถามฝนที่นั่งมองหน้าผมไม่ยอมละสายตาไปไหน พอผมพูดประโยคเมื่อกี้ออกไปก็คิดว่าเธอจะเขินนะ
เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่แล้วจะเขินไง แต่เธอกลับไม่ยอมหลบสายตาผมทำให้เรามอบสบตากันแบบนี้
“ถ้าเราจีบนาวินจะชอบเราตอบหรือเปล่าล่ะ”
“คิดยังไงอยากจีบเรา”
“ก็คิดถึงตลอดเวลาก็เลยต้องจีบ ไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนมายุ่งกับนาวินเลยล่ะ ให้เราจีบได้หรือเปล่า”
“ถ้าจีบเราแล้ว เราไม่ให้ฝนไปจีบผู้ชายคนไหนนะ”
“ก็ไม่อยากจะไปจีบใครหรือเปล่า อยากจีบแค่ผู้ชายที่ชื่อนาวินเท่านั้น ถ้ายอมให้เราจีบตอนนี้ เราก็จะเป็นของนาวินคนเดียว”
ยอมรับนะว่าหนูจิ๋วน่ะเหมือนแฟนเก่าของผมมากเกินไป ทั้งนิสัยและการเข้าหาผม แม่งมองยังไงก็โคตรเหมือน มันเลยทำให้ผมเลือกที่จะไม่สนใจเธอ
รู้ว่าคนเรามันไม่เหมือนกันเธอก็คือเธอ แต่ผมอยากอยู่คนเดียวไง แม่งยังไม่อยากมีใครตอนนี้ แล้วจะอะไรกับกูหนักหนาวะ
ผมรู้ว่าหนูจิ๋วแอบชอบผมมานานแล้ว เพราะทุกครั้งที่ผมกลับเข้ามาที่ห้องน่ะผมก็สังเกตเห็นว่าเธอแอบมองผมอยู่ที่ระเบียง
แต่ผมก็แกล้งทำเป็นไม่เห็น แต่พอกางเกงในที่ผมตากเอาไว้ที่ระเบียงเริ่มหายไปทีละตัวสองตัว มันเลยทำให้ผมรู้ว่าจะต้องเป็นเธอที่แอบเอากางเกงในของผมไป
พอถามเธอก็บอกว่าไม่รู้เรื่อง แต่มันก็เริ่มหายไปเรื่อยๆ ซื้อใหม่ก็หายเหมือนเดิม และมันก็เริ่มทำให้เธอเข้าหาผมและบอกว่าเธอชอบผมมานานแล้ว และอยากจะเป็นเมียผมด้วย
มีบางวันที่ผมกลับเข้ามาในห้องก็เห็นเธอยืนมองผมจากระเบียง จนผมต้องเอาผ้าม่านปิดเอาไว้ไม่ให้เธอมองเข้ามาเห็นข้างในห้องผมได้
คิดดูแล้วกันว่าจะไม่ให้เรียกเธอว่าโรคจิตได้ยังไงวะ และตอนนี้เธอก็กำลังพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผมอยู่
เรื่องแฟนเก่าของผมน่ะผมไม่อยากให้ใครพูดถึงทั้งนั้น พอเธอพูดถึงแฟนเก่าผมแบบนี้มันเลยทำให้ผมแม่งไม่ชอบใจไง
“ทำไมต้องตวาดใส่กันแบบนี้ด้วยค่ะ ตกใจหมดเลยนะ”
“เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่ และพี่ก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของพี่ เราเองก็รู้ดีไม่ใช่ไง”
“รู้ค่ะ แต่หนูก็แค่อยากจะบอกพี่นาวินเท่านั้นเองว่าหนูไม่เหมือนแฟนเก่าของพี่ ที่หนูตามอ่อยพี่แบบนี้มันเป็นเพราะว่าหนูรักพี่ไงคะ คนเรามันไม่เหมือนกันหรอกนะคะพี่นาวิน”
“จะเหมือนหรือไม่เหมือนพี่ก็ไม่ชอบ”
“ก็หนูอยากให้พี่ชอบหนูไงคะ”
และคนตัวเล็กก็ตอบกลับมาทันทีว่าที่เธอทำแบบนี้มันเป็นเพราะว่าเธออยากจะทำให้ผมสนใจเธอและเห็นว่าเธออยู่ในสายตา
เอาจริงๆ เลยป่ะว่าหนูจิ๋วอยู่ในสายตาผมตลอดเวลา รู้มั้ยว่าทำไม ก็เลยแม่งเล่นมาตามอ่อยผมทุกวันจะไม่ให้ผมมองเห็นเธอได้ยังไง
“หนูตามอ่อยขนาดนี้ก็เพราะว่าชอบพี่และอยากให้พี่ชอบหนูตอบด้วย”
“แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเราไงไม่เข้าใจเหรอวะ”
“ก็ที่พี่นาวินไม่ได้คิดอะไรกับหนูมันเป็นเพราะพี่คิดว่าหนูจะเหมือนแฟนเก่าพี่ใช่มั้ยล่ะ?”
“ไม่ใช่ แต่มันเป็นเพราะพี่ไม่ได้ชอบเราต่างหากล่ะหนูจิ๋ว”
“...”
พอผมพูดประโยคเมื่อกี้ออกไปหนูจิ๋วก็เงียบไปทันที เธอไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองหน้าผมกลับมาเท่านั้น รู้นะว่าตอนนี้เธออาจจะน้อยใจที่ผมบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ
อย่างที่ผมบอกนั่นแหละว่าผมยังไม่อยากมีใครตอนนี้ ผมอยากอยู่คนเดียว แล้วกูแม่งผิดเหรอวะที่ไม่อยากมีความรักตอนนี้
ผมรู้ว่าเธอตามจีบผมและตามอ่อยผมเพื่อที่จะทำให้ผมรักเธอ แต่ผมไม่ชอบเข้าใจหรือเปล่า
ถ้าผมชอบผมก็คงรับรักเธอไปแล้วป่ะ ไม่ปล่อยให้เธอมาตามอ่อยผมแบบนี้เรื่อยๆ หรอกนะ
“ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ แม่งไม่เห็นเข้าใจยากตรงไหนเลยนะ”
“รู้ค่ะว่ามันเข้าใจง่ายมาก แค่หนูแค่ไม่อยากเข้าใจเท่านั้นเอง”
“ก็เพราะว่ามันดื้อไงเลยไม่ยอมเข้าใจอะไรสักอย่าง”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ แต่เรื่องอื่นหนูก็เชื่อฟังพี่นาวินนะคะ ยกเว้นแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นที่หนูทำให้พี่ไม่ได้”
“ออกไปจากห้องพี่ได้แล้ว พี่จะทำงาน”
“ไม่ไปค่ะ”
และเธอก็ตอบกลับมาทันทีว่าจะไม่ยอมออกจากห้องของผม เธอเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วหันมามองหน้าผมที่มองหน้าเธอกลับไปเหมือนกัน
รู้ป่ะว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่พูดยากขนาดนี้ เพราะผู้หญิงที่เข้าหาผมน่ะพอผมบอกว่าไม่ได้ชอบ
พวกเธอก็จะเลิกมาตามผมทันทีเลยล่ะ แต่พอเป็นหนูจิ๋วยิ่งผมไล่ให้เธอเลิกยุ่งกับผมยังไง เธอแม่งก็ไม่ไป แล้วยังบอกอีกว่าจะทำทุกทางเพื่อให้ผมตอบรับความรู้สึกของเธอให้ได้
เชื่อแล้วล่ะว่าเธอน่ะเป็นคนที่มีความอดทนสูงมาก ไม่งั้นก็คงไม่มาตามผมขนาดนี้หรอก ทั้งต่อว่าทั้งไล่เธอก็ยังไม่ยอมไปเลย
มันเลยทำให้ผมนึกถึงตอนที่ฝนแฟนเก่าของผมมาตามจีบผมน่ะ เธอก็เหมือนหนูจิ๋วตอนนี้เลย แต่ที่ไม่เหมือนก็คือผมไม่ได้ไล่เธอเหมือนที่ไล่หนูจิ๋วไง
และอีกอย่างที่ไม่เหมือนกันคือความอดทน แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่อยากมีใครตอนนี้ ยังอยากอยู่คนเดียวต่อไปก่อน ส่วนเรื่องที่จะมีแฟนน่ะผมยังไม่คิดที่จะมีไง
“พี่นาวินจะทำงานใช่มั้ยคะ ทำได้เลยนะหนูสัญญาค่ะว่าจะอยู่เงียบๆ ไม่รบกวนการทำงานของพี่เลย”
“ห้องเราก็มี กลับห้องตัวเองไปได้แล้ว”
“ก็หนูอยากนั่งมองหน้าพี่นาวินก่อนนี่คะ เพราะถ้าหนูออกจากห้องพี่ไปหนูก็ไม่ได้เข้าห้องพี่อีกอ่ะ”
“การที่เรานั่งอยู่ในห้องของพี่มันก็ทำให้พี่ทำงานไม่ได้นะหนูจิ๋ว”
“หนูก็แค่อยากอยู่กับพี่นาวินนานๆ เท่านั้นเองนะคะ”
“แต่พี่ต้องทำงานไง เราเองก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าหารมันเอางานมาให้พี่ทำน่ะ”
“แต่ว่า...”
“พี่ขอร้องเราก็ได้ ช่วยออกไปก่อนได้มั้ยพี่ต้องทำงาน”
ในเมื่อไล่เธอไม่ได้ผมก็เลยต้องเสียงอ่อนลงแล้วขอร้องให้เธอออกไปจากห้องของผม เพราะผมจะต้องทำงาน
ถ้าเกิดว่าเธอยังอยู่ในห้องแบบนี้ผมก็ทำงานไม่ได้ ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจเธอนะ แต่มันเป็นเพราะผมไม่อยากให้ความหวังเธอมากกว่า
ถ้าผมยอมเธอเชื่อเหอะว่ามันจะทำให้เธอคิดเข้าข้างตัวเองแน่นอนว่าผมมีใจให้ มันเลยทำให้ผมเลือกที่จะอยู่ห่างจากเธอไง ต่อให้เธอจะมองว่าผมใจร้ายกับเธอมากแค่ไหนก็ตาม
พอพูดผมขอร้องไปแบบนั้นหนูจิ๋วก็มองหน้าผมเหมือนว่าเธอไม่อยากจะออกจากห้องผมเลย
ไม่แปลกหรอกที่เธอจะไม่อยากออกจากห้องผม ก็เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังตามจีบผมอยู่ไง
เธอก็คงอยากจะอยู่ใกล้ผมเพื่อให้ผมเห็นเธออยู่ในสายตาสินะ เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ
“เราคงไม่อยากทำให้พี่ลำบากใจหรอกใช่มั้ย?”
“แล้วถ้าหนูยอมออกไปจากห้องพี่นาวินแล้วหนูจะได้อะไรล่ะคะ”
หนูจิ๋วยังคงมองหน้าผมก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมา การที่เธอถามผมแบบนี้มันก็ทำให้ผมรู้ได้ทันทีเลยว่าเธอต้องการอะไรจากผม
เดี๋ยวนี้ต้องมียื่นหมูยื่นแมวกันด้วยนะ พอเห็นว่าผมเริ่มพูดดีด้วยเธอก็จะงอแงแบบนี้ตลอดนั่นแหละ
“ไม่คิดจะให้อะไรหนูหน่อยเหรอคะ?”
“แล้วเราอยากได้อะไร”
“ความรักของพี่อ่ะ ให้หนูได้หรือเปล่าล่ะคะ”
“พี่กำลังพูดกับเราดีๆ อยู่นะหนูจิ๋ว ถ้าเรายังทำตัวแบบนี้พี่จะไม่คุยกับเราอีกแล้วนะ”
“หนูก็แค่อยากได้ความรักจากพี่นาวินเท่านั้นเองค่ะ อยากให้พี่รักหนูเหมือนที่หนูรักพี่”
“หนูจิ๋ว”
“ก็ได้ค่ะ”
หนูจิ๋วที่เห็นว่าผมถอนหายใจออกมาก็เลยยอมที่จะกลับห้องตัวเอง รู้มั้ยว่าหนูจิ๋วมีข้อดีอย่างหนึ่งนะ
ถ้าเกิดว่าเธอเห็นผมรู้สึกไม่ดีหรือไม่สบายใจไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามเธอจะยอมให้ผมตลอด เหมือนอย่างตอนนี้ไง
ที่เห็นว่าผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เลยทำให้เธอยอมทที่จะกลับห้องตัวเอง
ถ้าเกิดว่าผมเริ่มพูดดีๆ กับเธอ เธอจะรู้ได้ทันทีว่าผมต้องการที่จะอยู่คนเดียวหรือผมไม่สบายใจ และเธอก็จะไม่ขัดใจผมเลย
แต่ก็มีบ้างนะที่ขัดใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายแล้วเธอก็จะยอมผมตลอดนั่นแหละ
“งั้นหนูกลับก่อนนะคะ ตั้งใจทำงานด้วยนะห้ามแอบคุยกับผู้หญิงคนไหนล่ะ”
“ออกไปได้แล้ว”
“ตอบหนูมาก่อนสิคะว่าจะไม่แอบคุยกับผู้หญิงคนอื่นแล้วหนูจะยอมออกไป”
“อืม” เธอแม่งทำเหมือนว่าเราสองคนเป็นแฟนกันแล้วอย่างนั้นแหละ
[NAWIN : SAID END]
- ผู้เขียน
