วันรุ่งขึ้น
เวลา 9 โมง
เขาตื่นนอนสายมากเพราะว่าแผลที่เล็บเท้าอักเสบอย่างที่เธอว่าจริงๆ เขารู้สึกเจ็บมากที่นิ้วโป้งเท้าลุกขึ้นนั่งมองดู มันทั้งบวมแดงแล้วก็มีรอยเขียวช้ำรอบๆ เขาพยายามลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็รู้สึกเจ็บแต่ก็ค่อยๆเดินกระเพรกช้าๆเพื่อไปที่ห้องน้ำ เขาทำธุระในห้องน้ำเสร็จแล้วก็เดินออกมาเจอเธอยืนรออยู่หน้าประตูห้องนอนตัวเอง
“เธอมายืนทำอะไรตรงนี้...?”
“หวานเห็นว่าคุณยังไม่ออกมานะคะ แล้วนี่มันก็สายแล้วด้วย ก็เลยเป็นห่วงกลัวว่าคุณจะเจ็บแผล”
“เธอเป็นห่วงฉัน...?”
“ค่ะ ก็เล็บเท้าของคุณ...”
เธอก้มหน้าดูที่เล็บเท้าของเขาจนเขาต้องก้มมองตาม
“มันน่าจะอักเสบนะคะ หวานว่าคุณไปหาหมอดีไหมคะ...?”
“ไม่ต้องหรอกแค่นี้เอง...”
“แต่ถ้าปล่อยไว้แล้วมันอักเสบมากกว่านี้คุณจะไม่สบายได้นะคะ...”
“....”
เขาจ้องหน้าเธอนิ่งๆ
“แล้วเธอขับรถเป็นไหมละ...?”
“ไม่เป็นค่ะ...”
“แล้วเราจะไปหาหมอกันยังไง...?”
