บทที่ 25

836 คำ

  ความคิดที่ว่าลอเรลต้องทำงานในที่แบบนั้นเพื่อเงินทำให้เมรอยรู้สึกแย่ ยิ่งกว่านั้นอีกคือหลังจากที่เธอรู้ว่าลูกสาวของเธอถูกเอาเปรียบด้วยเหตุผลนี้   ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเขาอ่อนแอและไร้ประโยชน์ในฐานะพ่อแม่ที่ลูกๆ ของพวกเขาต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจนี้   ถ้าเหตุการณ์นั้นเมื่อห้าปีที่แล้วไม่เกิดขึ้น ลอเรลก็คงจะจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยได้อย่างมีความสุขและแต่งงานกับผู้ชายที่พึ่งพาได้ไปแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องทนทุกข์เช่นนี้   ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า เธอเช็ดน้ำตาลับหลังลอเรล   ลอเรลพูดอย่างช่วยไม่ได้ “แม่! อย่าร้องไห้เพราะหนูเลย หนูรู้ดีว่าหนูกำลังทำอะไรอยู่! หนูลาออกจากงานแล้ว เชื่อหนูเถอะนะ!”   "จริงหรือ"   “จริงสิ ได้โปรดอย่าร้องไห้เลย แม่ที่รักของหนู!”   .....   คฤหาสน์สูงตระหง่านมองเห็นท้องทะเล อยู่ห่างไกลความวุ่นวายและคึกคักของชีวิตในเมือง ตั้งโดดเด่นใกล้ท้องฟ้าที่มีแสงดาวส่องลงมา ทำให้ผู้พบเห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม